Welkom in de wereld van speeldates (deel 2 van 3)

Vroeg of laat gaat het gebeuren: je zoon of dochter krijgt een soortgenoot te spelen. De één is er wat sneller mee dan de ander, maar de tijd dat er een ‘vreemd’ kind over de vloer is breekt een keer aan. Welkom in de wereld van de speeldates! Vorige week verscheen het eerste blog in dit drieluik, waarin je kon lezen hoe je kunt omgaan met ‘schoolpleinleed‘ als er bijvoorbeeld niemand wil spelen. In dit tweede blog geeft opvoedkundige Eva Bronsveld tips over wanneer de speeldate bij jou thuis is. Wat doe je bijvoorbeeld met een kind dat steeds over jouw grenzen gaat? Of hoe ga je om met broertjes en zusjes die willen meespelen?

1. Doe niks (of nou ja, weinig)

De eerste paar keer dat er een vriendje bij jullie komt spelen kan best wennen zijn. Voor je kind, maar ook voor jou. Wat wordt er nou precies van jou verwacht? In principe hoef jij niet zoveel te doen. Je zoon of dochter heeft bezoek, niet jij. Zorg dat de bezoeker zich op zijn gemak voelt, bijvoorbeeld door eerst samen met de kinderen wat te drinken en te eten, en laat ze vervolgens hun gang gaan. Meestal loopt het dan wel vanzelf. Het kan zijn dat je even nodig bent bij een ruzie, maar verder is jouw taak vooral ze te laten (nou ja…. als het heel lang stil is op een kamer is het misschien verstandig even te checken of ze geen kunstwerk op de muur aan het tekenen zijn of zoiets).

2. Hmmmm, het broertje of zusje wil meespelen

Als je meerdere kinderen hebt, dan heb je het vast al eens meegemaakt: de een heeft een vriendje over de vloer en je andere kind wil meespelen. Wat moet je hier nou mee? Aan de ene kant gun je je kind zijn eigen speeldate, aan de andere kant vind je het ook sneu voor je andere kind. Je kinderen verplicht de hele middag met elkaar laten spelen, is (meestal) niet zo’n aanrader. Het is belangrijk voor kinderen om ook alleen te kunnen spelen met hun vriendjes. Wel kun je een soort compromisregel bedenken. Bijvoorbeeld ‘in de woonkamer en in de tuin speelt iedereen samen, op je eigen slaapkamer mag jij beslissen wie er mee mag doen’ of: ‘De eerste anderhalf uur mag je ervoor kiezen om alleen met je vriendje te spelen, maar het laatste halfuur mogen ook broertjes of zusjes meedoen.’

3. Het vriendje gaat de hele tijd over jouw grenzen heen

Ieder kind krijgt thuis andere normen en waarden mee. Bij de een thuis word je bejubeld als je heel zelfstandig je eigen fruit pakt, bij een ander gezin vinden ze dat onbeleefd. Bij het ene gezin ploft iedereen met zijn schoenen op de bank, bij het andere gaan schoenen direct bij binnenkomst uit. Het zal dus best eens voorkomen dat een kind iets doet waar jij je wenkbrauwen van optrekt, omdat jij het anders gewend bent. Dat wil niet zeggen dat het een vervelend jong is dat maar doet waar het zin in heeft, het weet gewoon niet dat het bij jullie anders gaat. Het werkt vaak het beste als je zo’n kind dan uitlegt waarom jullie bepaalde regels hebben. Als ze het snappen, accepteren ze het vaak makkelijker.

Herinner een kind er zo nodig aan, maar probeer dit niet beschuldigend te doen. ‘Hier thuis eten we altijd maar één koekje na school’ of: ‘Ik wil graag dat je eerst even je schoenen uittrekt als je naar boven gaat’ klinkt heel anders dan ‘Het is heel onbeleefd om te zeuren om een koekje’ of: ‘Ho ho, je weet toch dat je schoenen uit moeten, hoe vaak moet ik dat nog zeggen?’

4. Spelen ze nou alwéér bij ons?

Op een gegeven moment breekt ook de dag aan dat je alléén terugkeert van school omdat jouw oogappel bij iemand anders gaat spelen. En dan heb je misschien zomaar het huis voor je alleen. Maar het kan ook zijn, dat jij zo’n exemplaar hebt dat daar (nog) helemaal geen trek in heeft.
Sommige kinderen willen al wel snel thuis afspreken met vriendjes, maar doen er lang over om ergens anders heen te willen. Omdat ze dat nog te spannend vinden. Is een vriendje of vriendinnetje al een paar keer bij jullie geweest, dan kun je die andere ouder best vragen of je de volgende keer met je kind mee mag komen, zodat hij zich wat meer op zijn gemak voelt. Heb je nog andere kinderen, dan kunnen die die middag misschien wel ergens anders spelen. Om je kind een beetje te laten wennen aan ergens alleen spelen, kun je ook opperen dat jij halverwege de middag een kwartiertje weggaat om een boodschap te halen of zo.

5. Geef een seintje als het einde in zicht is

Als je zelf gezellig aan het borrelen bent met een vriendin, sta je raar op te kijken als je borreldate zonder vooraankondiging de borrel opbreekt en vertrekt. Voor kinderen kan het einde van de speelafspraak ook nogal rauw op hun dak vallen. Het concept ’tijd’ is immers niet echt iets waar ze mee bezig zijn. Vergeet daarom niet tijdig aan te kondigen dat het einde in zicht is. ‘Denken jullie er aan dat Jimmy z’n vader hier over een half uur is om hem op te halen?’ of ‘Over een kwartier gaan we Lotte naar huis brengen. Bedenk even wat jullie nog willen doen.’ Geen garanties dat het dan goed gaat na dat kwartier, maar goed, ook die kinderen zijn lerende hè. Het is een kwestie van oefenen!

Samen spelen, wat nou delen

Deze informatie komt uit het boek ‘Samen spelen, wat nou delen’, dat Elsbeth samen met opvoedkundige Eva Bronsveld schreef. Dit boek gaat over vriendschap tussen kinderen, over speelgoed delen en sorry zeggen, over de band tussen broertjes en zusjes en over zelf leren ruzies leren oplossen. Interesse?
Eva en ik zijn op dit moment bezig en remake van het boek te maken. Die is pas eind dit jaar verkrijgbaar. Het huidige boek is op dit moment alleen nog als e-book of tweedehands verkrijgbaar. Het e-book van Samen Spelen, wat nou delen kost €9,99 en is online hier te koop. in Kobo-plus is hij gratis voor abonnees en ik zag dat hij in Storytel ook als ebook te lezen is. Als je Storytel een maand gratis wilt uitproberen dan dat via mijn persoonlijke Storytel-pagina.