Als je kind niet uitgenodigd wordt om te spelen

Je kunt hier op de club allerlei blogs lezen over speeldates. Over afspraakjes maken en schoolpleinleed, over vriendjes bij jou thuis en over spelen bij iemand anders. Maar wat nou als jouw kind eigenlijk niet of nauwelijks gevraagd wordt om te komen spelen? Die vraag kreeg ik ook als reactie en herkende ik zelf. Ik klom voor deze vraag in de telefoon en belde met opvoedkundige Eva Bronsveld. Zij zei daar een aantal zinnige dingen over die ik graag met je deel.

1. Zoek gelijkgestemden

Het eerste wat Eva zei herkende ik enorm. “Het kan heel goed zijn dat kinderen die niet worden uitgenodigd, andere interesses hebben dan de kinderen die in hun klas zitten. Als de hele klas bijvoorbeeld van voetbal houdt, maar jouw kind vindt dat niet zo leuk, dan is dat heel lastig.” Ik herken dit gelijk, eigenlijk bij allebei mijn kinderen. Zowel Keet (nu 17) vond vroeger op de basisschool niet echt aansluiting en nu bij Teun (11 jaar) zie ik ook dat hij anders is dan de kinderen in zijn klas. Eva: “Het kan gebeuren dat jouw kind net geen aansluiting met klasgenoten vindt. Het kan dan zinvol zijn om op zoek te gaan naar een plek waar kinderen zijn met dezelfde interesses als jouw kind. Een schaakclub bijvoorbeeld als jouw kind in een klas zit met alleen maar voetballers. Of een toneelles als hij of zij iets creatiefs wil.” Bij mijn dochter Keet was de skateboard uiteindelijk de reddingsboei die ze nodig had. Teun vindt zijn draai op musical- en drumles.

2. Bedenk: voor wie is het een probleem?

Maar tip twee die Eva geeft, is ook nogal van toepassing. Eva: “Het is belangrijk dat je goed gaat voelen of het je kind is die het vervelend vindt of dat het vooral jezelf raakt. Sommige kinderen vinden het namelijk helemaal niet zo erg.” Ik denk terug aan vorig weekend, toen ik hoorde dat Teun’s vriendje Tijn naar een verjaardagspartijtje van een klasgenootje ging en dat hij regelmatig in een park verderop hutten bouwt met andere jongens. Het stak mij. Ik realiseerde mij dat Teun eigenlijk (bijna) nooit naar feestjes gaat, dat hij niet bij de huttenbouw gang hoort, en dat hij na de verhuizing van zijn vriendje Fabian eigenlijk maar één goede vriend over heeft in de klas. Maar ik realiseerde me ook dat ik Teun er nooit over heb horen klagen. Dat hij nog steeds met veel plezier naar school gaat, dat hij zich ook heel goed alleen vermaakt, en dat hij over the moon is met zijn nieuwe buurjongetje.

3. Help een handje

Zie je dat het wel een probleem is voor je kind, kijk dan of je een beetje kunt helpen. Eva: “Je kunt bijvoorbeeld samen op zoek te gaan naar ‘de aardige kinderen’. Welke kinderen zijn wel leuk om eens mee te spelen, en misschien kun je die dan samen uitnodigen? En wat je natuurlijk ook altijd kunt doen als je je zorgen maakt, is praten met de leerkracht. Wie weet kan hij of zij steun bieden.” Het kan ook zijn dat jouw kind een beetje onzeker is en daardoor wat teruggetrokken is in de klas. Misschien dat zijn klasgenoten hem of haar daardoor een beetje ‘vergeten’. Bij onzekere kinderen kun je kijken of je hem of haar kunt helpen met het versterken van zelfvertrouwen.

4. Maak het niet te zwaar

Eva: “Soms is het ook goed om je te realiseren dat de situatie is wat die is. Probeer vooral om je kind niet heel zielig te vinden want daar help je hem of haar niet echt mee.” Niet groter maken dan het is dus. Gelukkig kan ik die ook afvinken en was ik daar nog niet aan begonnen.

5. Help je kind door zelf een leuk feest te organiseren

“Het is natuurlijk een ander verhaal als jouw kind dol is op feestjes, voor het eigen feestje tien kinderen uitnodigt, maar zelf niet uitgenodigd wordt,” vervolgt Eva haar verhaal. “Dat kan pijnlijk zijn. Je helpt je kind dan het meest door van het eigen feestje in ieder geval een groot festijn te maken en die tien kinderen toch uit te nodigen. Als je kind dan niet bij anderen uitgenodigd wordt en daar verdrietig van is, geef dan in ieder geval ruimte aan deze gevoelens. (‘Ach wat rottig voor je ik snap dat je ervan baalt’), maar let er ook weer op dat je er niet te zwaar aan gaat tillen, want dan wordt het voor je kind alleen maar moeilijker.”

6. Organiseer klassenfeestjes

Een ander idee dat Eva noemt komt van Laura Batstra. Laura is moeder van zes kinderen en universitair hoofddocent orthopedagogiek bij de Rijksuniversiteit Groningen. Toen Laura een feestje organiseerde voor één van haar kinderen kwam er een meisje helemaal opgetogen naar haar toe om te vertellen dat dat haar eerste kinderfeestje was ooit. Zo kwam ze op het idee van klassenfeestjes. Feestjes dus waar iedereen uit de klas mag komen. Waar iedereen met elkaar kan napraten. Waar niemand ‘vergeten’ wordt. Ik laat dit idee even bezinken en krijg in eerste instantie al hoofdpijn van het idee. Maar Laura heeft een site met uitleg, tips en zelfs een heel draaiboek. Als je er meer over wilt weten, kijk dan hier.

Ik concludeer na dit gesprek met Eva nogmaals dat het skateboarden voor Keet een godsgeschenk is geweest. En dat het met Teun allemaal wel goed komt. Ik ben wel benieuwd of hij straks op de middelbare school meer gelijkgezinden gaat ontmoeten.