Vakantie in eigen land

“Sorry Willem, we moeten je aan een boom binden. Er zit niks anders op.”
Mijn hond Willem kijkt op als hij zijn naam hoort, zijn staart tikt twee keer op en neer. Dan legt hij zijn kop neer en snurkt weer verder.
Zojuist heeft de laatste potentiële hondenoppasser laten weten dat hij ook op vakantie is als wij weggaan. Willem moet dus met ons mee dit jaar. Dat maakt dat we ook de vakantieplannen moeten omgooien. Ik heb namelijk geen zin om tot Zuid-Frankrijk met een hijgende hond tussen mijn benen te zitten. We besluiten om in Nederland te blijven.

Het duurt even voor ik me erbij neer kan leggen. Voor mij stond vakantie vieren altijd synoniem voor naar Frankrijk gaan. Voor het ophalen van mijn middelbareschoolfrans en het zinnetje ‘avez-vous de la place pour une tente?’ zo vloeiend uitspreken dat de mevrouw van de receptie denkt dat mijn Frans prima is en een half uur durend verhaal afsteekt over de vegetatie van de Bourgogne. Voor het kopen van stokbrood en dat bij aankomst bij de tent het kontje al weggeknabbeld is. Voor boodschappen doen bij de hypermarché en me verbazen over de gigantische blikken doperwten en drieduizend soorten chocola. Voor fantaseren over het kopen van dat schattige boerderijtje met dat waterrad aan de zijkant en dan een boek schrijven in het tuinhuisje.

Nu wordt het Drenthe. En neem me niet kwalijk Drentenaren, maar een kasteel met ophaalbrug en vier torens roept bij mij toch iets meer joie de vivre op dan een hunebed. Ik zag het gewoon niet zo voor me.
Tot we na het middagslaapje van Pepijn besluiten om te vertrekken en we ineens twee uur later al op de camping staan. We hebben niet onderweg hoeven te stoppen voor een toiletbezoek, ijsje, uitrenhalfuurtje of speelgoed dat onder de voorstoel is gerold. We hebben de cd met Op een grote paddenstoel pas twintig keer gehoord in plaats van driehonderd keer. We hebben niet in de file gestaan voor de péage of bij het tankstation. We hebben überhaupt de hele vakantie niet getankt.
En dan blijkt Drenthe prachtig en zijn er een heleboel leuke dingen te doen voor Lieve en Pepijn in een taal die ze begrijpen, kunnen ze vriendjes maken én komen mijn vader en mijn zusje ook een nachtje logeren op de camping. Angst voor bosbranden is er niet, dus we maken een vuurtje en roosteren marshmallows.

Terwijl Lieve en Pepijn zich vermaken met hun nieuwe vriendjes lees ik drie boeken uit en eten we Franse kaasjes. Dat stickertje met ‘boerenbrie’ pulken we er gewoon vanaf. Zo’n vakantie in eigen land is ideaal. Bonne vacance!