Voorkeur

Marloes is moeder van Willem (5 jaar) en Guusje (3 jaar) en blogt over haar rommelige en drukke leven.

‘Mama, wie vind jij het liefste van onze familie?’ Ik lig naast Willem in bed, onder de zachte dekens van ons hotelbed. We zijn samen twee nachtjes weg en we hebben al twee dagen de leukste en meest interessante gesprekjes met elkaar. ‘Papa, jij en Guusje natuurlijk’, antwoord ik. ‘Ja maar wie vind je dan het állerliefste, Guus, of mij?’ Gek genoeg is dit een vraag waar ik zelf ook weleens over nadenk. Wie vind ik nou écht het leukst, het liefst?

Het is zo’n vraag waar je het met anderen eigenlijk nooit echt over hebt. Een vraag waar je als ouder van die standaardantwoorden op geeft. ‘Ik hou van allebei evenveel. Ze hebben allebei hun leuke en minder leuke kanten. Ik zou ze allebei niet kunnen missen. Ik kan niet kiezen.’ En het klopt, ik kan ook niet kiezen.

Je hebt toch wel een voorkeur?

‘Ja, maar je hebt toch wel een voorkeur?’ vroeg een kinderloze vriendin mij een keer. De vraag bracht me aan het twijfelen. Is dat zo? Heb ik een voorkeur? Ja, de een lijkt nu net even wat makkelijker dan de ander, maar dat kan zo weer veranderen. En betekent dat dan dat ik voor die ene een voorkeur heb? ‘Als je echt moest kiezen met een pistool op je hoofd?’ Geschrokken kijk ik haar aan. ‘Gewoon hypothetisch he, kies er eentje!’ Maar zelfs hypothetisch kan ik haar geen antwoord geven, want ik weet het echt niet.

Met een glimlach vertel ik haar dat ik hoogzwanger in tranen op bed zat. Waar begon ik aan? Hoe zou ik ooit net zoveel van het meisje in mijn buik kunnen houden, als van haar broer? Ik was nooit een moeder die vanaf dag 1 verliefd was op haar kind, die liefde groeide, maar toen-ie er eenmaal was, was het ook de meest oprechte, pure en onvoorwaardelijke liefde die ik ooit had gekend. Van een tweede kind zou ik nooit zoveel kunnen houden. Onmogelijk.

Maar gelukkig had ik het mis.

‘Ik vind jou het allerliefste jongetje en Guusje het allerliefste meisje’, zeg ik diplomatiek tegen mijn zoon naast me. Tevreden legt hij zijn hoofd op mijn buik. ‘Ik hou van jou, mama’.

‘Ik ook van jou lieverd, zoveel, oh zoveel.’