Toen ik zwanger was van Keet en last van cold feet had omtrent dat hele moederschap schreef ik een blog dat ik eindigde met de zin: ik wil geen echte moeder zijn, laat mij maar de vader zijn! Vaders leken me veel vrolijker en opgeruimder. Die zeiden niet zo vaak nee en keken veel minder chagrijnig. Maar eenmaal moeder van mijn droppie, paste die moederrol mij prima. Er bleken ook andere leuke moeders te bestaan met wie ik bevriend raakte en zie hier, vele jaren later sta ik zelfs aan het hoofd van een flinke moederbeweging (die overigens vooral ten strijde trekt tegen het schrikbeeld dat ik had toen ik dat allereerste blog schreef).
Vorige week, in een radiointerview voor moederdag, werd mij gevraagd of er niet ook een Club van Relaxte Vaders moet worden opgericht. Ik dacht daar even over na, en antwoordde toen: “Ik denk dat vaders dat niet zo erg nodig hebben. Die zijn van zichzelf al veel relaxter. Waar wij moeders bijvoorbeeld een cursus mindfulness nodig hebben om ervoor te zorgen dat we ons kunnen concentreren op het hier en nu en op één ding, kunnen vaders dat nou juist uitstekend. Met slechts één ding bezig zijn.”
Aan het einde van dat radiogesprek bedacht ik me dat wij moeders eigenlijk wel meer van vaders kunnen leren. En zo ben ik toch weer een beetje terug bij die laatste zin uit mijn eerste blog.
De ziekte die schuldgevoel wordt genoemd
Want wat dacht je bijvoorbeeld van de ziekte die schuldgevoel wordt genoemd? Ik vroeg onlangs op Instagram of vrouwen last hebben van schuldgevoel en zo ja, waarover ze zich dan zoal schuldig voelen. Binnen no time stroomde mijn inbox vol. Van de 600 vrouwen die meededen aan dit onderzoekje voelde 86% zich regelmatig ergens schuldig over. En dan ging het vooral over dingen als: te weinig doen met de kinderen, tekort schieten, de kinderen te lang achter een scherm laten zitten of over het feit dat je iets voor jezelf doet.
Ik denk aan het mannelijk geslacht. Heb jij een vader wel eens horen zuchten dat hij zich schuldig voelt over een diepvriespizza als avondmaaltijd? Of over het nemen van tijd voor zichzelf? Mijn man kon in vroegere tijden met een gerust hart op zijn parttimedag met de kinderen urenlang naar wieleretappes van de Tour de France kijken. Zonder zich schuldig te voelen naar de kinderen, naar het huishouden of naar mij. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om dat op een ‘gewone’ middag te doen. Maar ondertussen wel wensen dat ik eens tijd had om een keer lekker te Netflixen.
Schuldgevoelens zijn vaak gebaseerd op een niet realistisch ideaalbeeld
En dat terwijl schuldgevoel hebben in de meeste gevallen een totaal overbodige en onterechte emotie is. Het is veelal gebaseerd op een niet realistisch ideaalbeeld. Bijvoorbeeld op het ideaalbeeld dat je kinderen jouw onverdeelde aandacht verdienen als je thuis bent. Klopt dat beeld eigenlijk wel? Is dat ook wat kinderen willen? Onderzoek toont dat namelijk helemaal niet aan.
Allereerst ontdekte ik, zo blijkt uit divers onderzoek, dat we veel meer tijd dan vroeger aan onze kinderen besteden. In 1965 besteedde een moeder dagelijks gemiddeld 54 minuten aan haar kinderen. Tegenwoordig is dit bijna twee keer zoveel, namelijk 104 minuten per dag.
Bovendien blijkt uit een onderzoek van Ellen Galinsky, oprichter van het Amerikaanse Family and Work Institute, dat kinderen helemaal niet wensen dat we altijd maar met ze bezig zijn. Ellen vroeg duizend kinderen wat hun grootste wens was aangaande hun werkende ouders. De ouders voorspelden dat hun kinderen zouden wensen: ‘Meer tijd aan ons besteden,’ maar de grootste wens van de meeste kinderen was dat hun ouders minder moe en minder gestrest zouden zijn, én dat ze meer luie momenten konden hebben – tijd zonder dat hun ouders actief met hen bezig waren.
Die vaders hebben het dus helemaal nog niet zo slecht bekeken, die doen eigenlijk wat onze kinderen van ons verlangen. De avond na dat radiointerview vraag ik aan mijn man of hij het met me eens is, dat mannen veel minder last hebben van schuldgevoel. Hij beaamt het niet direct. “Mannen hebben dat ook, maar het is meer verborgen.” Ik noem het voorbeeld van de pizza en van het luieren voor televisie. Nee daar gaat het bij mannen inderdaad niet om beaamt Henno. Waar mannen dan wel eens schuldgevoel over hebben, dat is misschien een mooi onderwerp voor een volgende keer. En misschien moet ik toch die Club van Relaxte Vaders nog eens overwegen.
Luister de podcast ‘Stop de guilt game’
Vorige week verscheen de Mom You Can-podcast over het onderwerp schuldgevoel. Samen met Miloe ging ik in gesprek met Rina Rabou, eigenaar van een succesvolle internationale startup en moeder van vier kinderen. Ze vertelde dat zij schuldgevoel simpelweg heeft afgeschaft als het gaat om de dingen waar ze van houdt (in willekeurige volgorde: bier, brie, koffie, haar werk, haar kinderen, haar man) Want: niemand wordt er beter van. Hoe ze dat doet hoor je in aflevering 6 van de podcastserie, die je kunt luisteren via de player op deze site (op je telefoon onderaan deze pagina), via spotify of via de podcast-app op je telefoon.
Mom You Can – het boek
Hoe je om kunt gaan met schuldgevoelens en op welke ideaalbeelden deze vaak zijn gebaseerd kun je ook lezen in mijn boek Mom You Can. In dat boek besprek ik negen succesfactoren die kunnen zorgen voor meer geluk in werk en moederschap. Stoppen met schuldgevoelens is de 6e succesfactor. Het boek kost €20,00 en is online hier te bestellen (zonder verzendkosten!). Je kunt hem trouwen ook luisteren want hij is er nu ook als luisterboek. Kijk maar hier!
Geen reacties