Kinderfeestje

Sanne is moeder van Lieve en Pepijn. En ze is er maar druk mee.

Ik lig naast m’n dochter in haar bed. Over een maand wordt ze tien jaar en ze is druk bezig met wat voor feestje ze wil en wie ze allemaal wil uitnodigen. Ze heeft er duidelijk zin in. Ik iets minder. Terwijl zij door mijn telefoon langs allerlei inspirerende sfeerbeelden van roze kinderfeestjes scrolt, denk ik aan het schrijven van uitnodigingen, het geregel met halen en brengen, wie er op haar broertje moet passen en wat ik in hemelsnaam voor dit jaar weer moet bedenken.  

Ik kijk naar de plaatjes die ik naast me voorbij zie flitsen. Het zijn vooral foto’s van uitbundig gedekte tafels vol taarten en slingers die eruit zien alsof ze door een eenhoorn zijn uitgekotst. Pastel Sweet, Cloud Dream, Pancakes and Pajamas, Puppy Party, Confetti and Cupcakes. Ieder plaatje moet minstens een dag voorbereidingstijd hebben gekost. Ik ben al trots als ik een cake met spuitbus slagroom klaar heb staan. 

Ik wijs naar een foto met een cakeje in een roze papiertje.

Ik wijs naar een foto met een cakeje in een roze papiertje. Op het cakeje ligt een toef slagroom en er staan bakjes naast vol discodip, chocokorreltjes, suikerparels en andere zoetigheid. Ik herken het als taartdecoratie die je gewoon in de supermarkt om de hoek kunt kopen en daar sla ik meteen op aan.
‘O, dit is ook altijd leuk!’ zeg ik enthousiast. Naast me wordt een neus opgetrokken. 
‘Nee, geen cupcakes versieren. Dat doe je echt alleen als je niks anders kunt verzinnen.’

Ze scrolt nog wat verder langs regenbogen en zeemeerminnen. Ik probeer te zien wat haar aandacht trekt. Opvallend weinig, eigenlijk. De afkeurende blikken en de rollende ogen verraden dat ze al met één voet in de puberteit staat. Ik snap het wel. In mijn voorhoofd wordt de frons bij iedere unicorn en enchanting butterfly ook nog wat dieper. Zodra je het woord ‘girl’ hebt intypt, is er ook geen enkel wetenschappersfeestje meer langsgekomen, bedenk ik geërgerd.

Lieve legt m’n telefoon naast zich neer. Ze kijkt me aan en vraagt wat er is.
‘Ik hou niet zo van kinderfeestjes,’ antwoord ik. ‘En alles is met unicorns!’
‘Ja,’ knikt ze, ‘misschien vind ik een gewoon dierenfeestje wel het leukst. Met gewone spelletjes. Koekhappen, maar dan dierenhappen enzo.’
‘Dat kan ik!’ lach ik opgelucht. ‘En geen cupcakes?’
Weer die opgetrokken neus. ‘Geen cupcakes!’