Teststraat-drama

Daniëlle is getrouwd met Jos en moeder van twee jongens en een meisje. De zes-jarige testte positief deze week.

‘Hoera, je hebt corona,’ grap ik naar Jesse, mijn zoon van zes, als ik twee streepjes op zijn speekseltest zie verschijnen. Solidair aan hem en voor onze gemoedsrust, doen Jos, Mads, Fenne en ik ook een test. Die zijn alle vier negatief. 

De volgende dag stap ik met Jesse in de auto, op naar de teststraat in Nijkerk. ‘Gelukkig hebben ze ook mondspoeltests hè, mama?’ zegt hij opgewekt. Zijn knuffel Ollie trekt hij tegen zich aan. ‘Vind je het toch een beetje spannend?’ vraag ik. Hij knikt zachtjes. 

Aangekomen bij de teststraat hangt er een bordje op de deur. ‘We hebben pauze van 12.15u tot 13.00u’ staat er op. ‘Handig, die wil ik ook wel,’ zeg ik lachend tegen Jesse. De mevrouw naast hem lacht mee. Een mevrouw komt aanlopen en doet opgewekt de deur open. ‘Ja, kom!’ roept Jesse, en gaat met Ollie voorop. 

‘Heeft u voor hem zo’n mondspoeltest?’ vraag ik aan de meneer die gaat testen. ‘Nee, helaas hebben wij die hier niet,’ zegt hij, ‘maar we doen het gewoon zo, toch Jesse?’ Jesse stopt twee vingers in zijn neus en perst zijn lippen samen. ‘De eerste test die hij deed was nogal traumatisch,’ zeg ik. ‘O ja, we krijgen hier vaker kinderen, hoor. Kijk Jesse, jouw knuffel doet ook een test,’ zegt de beste man en hij doet net alsof Ollie getest wordt. Jesse kan erom lachen, maar dat is ook alles. 

Ik kijk hem nog net niet met rollende ogen aan.

‘Anders gaat u even een rondje lopen, meestal lukt het daarna wel,’ zegt de meneer. Ik kijk hem nog net niet met rollende ogen aan, bedank hem vriendelijk en loop met Jesse naar buiten. 

‘Ik ga echt niet terug hoor,’ zegt Jesse. ‘Dat weet ik wel schat,’ zeg ik geïrriteerd. Kakzooi. Ik moet denken aan de cirkel van invloed van Covey. Maak je niet druk om waar je geen invloed op hebt. Denk aan waar je wel invloed op hebt. Ik besluit de GGD te bellen en vraag expliciet een mondspoeltest, vandaag nog alstublieft. ‘Wat een geluk mevrouw, u kunt over een uur terecht in Amersfoort,’ zegt ze. Jesse kijkt blij en ik voel me opgelucht.

Die blijdschap verdwijnt als we een uur later in de Amersfoortse teststraat staan. ‘Nee mevrouw, die hebben we niet meer. Ze zijn landelijk helemaal op,’ zegt de vriendelijke meneer achter de balie. In mijn hoofd ontstaat kortsluiting. ‘Hoezo hebben jullie die niet meer? Die mevrouw aan de telefoon heeft het mij een uur geleden beloofd!’ zeg ik met overslaande stem. ‘Sorry mevrouw, maar dat mag ze helemaal niet.’ 

Je snapt dat we een minuut na deze #systemfail van de GGD weer buiten stonden. Thuis doe ik voor de zekerheid nog twee keer een zelftest bij Jesse, nog steeds positief. Aangezien mijn andere twee kinderen ook geen fan zijn van de neusswab, zitten wij voorlopig wel even binnen. ‘Stuur me liefde, geduld, chocola, een trampoline en een fles wijn,’ app ik naar een vriendin. Want ondanks dat ik het natuurlijk een keer verwachte, baal ik wel als een stekker.