Onze single mom Lisa is moeder van een zoon van 9 en een dochter van 6. Soms komt ze voor situaties te staan die ze misschien wel met een partner had willen delen. Gelukkig deelt ze het dan hier.
Zodra de zwemdiploma’s binnengeharkt zijn mogen ze bij mij thuis een sport/hobby kiezen. Mats koos destijds voor ponyrijden, maar nadat we dit even lieten bezinken werd het toch voetbal of scouting.
Mijn voorkeur ging niet uit naar voetbal, want ik zag mijn structuurgebonden jongen al dwalend over het veld rennen. Het voetbalveld dat barst van de prikkels, en als je daar niet tegen opgewassen bent overstroom je na zo’n training van alle kanten. Daarbij zit er aan het hele voetbalverhaal ook nog behoorlijk wat prestatiedruk; goals maken en wedstrijden winnen. In je eigen doel schieten is een afgang voor het hele team en ik zag het al gebeuren dat mijnheer daar vervolgens zes dagen semi-depressief door zou zijn.
Na wat lullen als Brugman werd het scouting. De place to be als je lekker in de natuur bezig wil zijn in je legerkleurige cargo en je waterdichte schoenen met het bouwen van hutten en timmeren van vogelhuizen. Halleluja. Alles wat je doet is goed. Je kunt niet verliezen of winnen en het samenwerken is een magische ontwikkeling die daar iedere zaterdag in beweging is. De dag wordt gezamenlijk gestart en gezamenlijk afgesloten, met een zelfgemaakt houtvuur (en een eindgroet, maar die was niet mijn favoriet).
We sloten het hoofdstuk scouting af.
Maar na een paar jaar ploeteren in de bossen, werd toch het voetballen weer subtiel aangesneden door de inmiddels negenjarige bioloog.
We waren inmiddels niet alleen wat levensjaren, maar ook wat zelfvertrouwen, prikkelverwerkingskills en enthousiasme verder. Dus sloten we het hoofdstuk scouting af en sta ik opeens op een voetbalveld.
Een overvloed aan kinderen overvalt mijn gezichtsveld, en omdat ze vrijwel allemaal hetzelfde tenue dragen speuren mijn ogen dwalend rond, zoekend naar Mats. Het wedstrijdschema word besproken, de spelregels, de kleedkamerregels, het wedstrijdreglement en het was-schema.
Ik voel meteen een druk op mijn schouders, en mijn inwendige agenda begint overuren te draaien terwijl ik Mats op de grond zie liggen met zijn armen onder zijn hoofd, genietend van het zonnetje.
Ineens vraag ik me af: vond ik dit hele voetballen nou voor hém of voor mezelf niet zo’n goed idee?
Geen reacties