Wat hardlopen betreft ben ik een jojo. Het gaat nogal op en af zullen we maar zeggen. Inmiddels is het weken, of was het nou maanden, geleden dat ik heb gelopen. Dat ik mijn hardloopschoenen mee had op vakantie was ook een schijnbeweging. Eén keer heb ik ze aan gehad in die zes weken.
Nu het normale leven alweer een paar weken zijn intrede heeft gedaan vind ik dat ik het weer moet oppakken. Niet alleen omdat het goed is voor mijn lijf om meer te bewegen, ook omdat het me helpt mijn hoofd leeg te maken en mijn gedachten te ordenen. En omdat ik hoop tijdens het lopen briljante inzichten te krijgen die me verder helpen bij het boek dat ik nu al een jaar aan het schrijven ben en dat volgend jaar echt in de winkel moet liggen.
Ik denk aan een tip uit het blog dat ik vorige week schreef over alle ballen hoog houden. Het was een tip die me deze week al een paar keer hielp. Brenda gaf de tip ‘organiseer je taken met de woorden ‘maak een begin aan…,’ ‘beginnen met…,’ etc. Het voelt makkelijker te doen en voíla, er komt ook eens wat terecht van de planning.’ Ik besluit te beginnen met hardlopen.
Bovendien heb ik voor mezelf de maand september gebombardeerd tot ‘opstartmaand’, om mezelf de ruimte te geven niet gelijk als een gek het najaar in te stormen. Dus deze week begon ik met hardlopen. Al ga je maar tien minuten zei ik tegen mezelf. Dan ben je in ieder geval begonnen.
Vandaag ging ik voor de tweede keer. ‘Ik ga het kleine rondje,’ zei ik bij vertrek tegen Henno. ‘En ik neem geen telefoon en sleutels mee, oké?’
Voordat ik de deur uitga check ik nog even op mijn telefoon hoe laat het is: 11.05 uur. Ik start een van mijn vaste routes. De straat uit, linksaf richting het zwembad. Mijn gedachten gaan alle kanten op. Ik ren de brug over, steek na de brug de weg over richting het kanaal. Terwijl ik redelijk lekker, maar in nogal slakkentempo, richting het kanaal jog, realiseer ik me dat mijn lijf het langere rondje heeft gekozen. Ik kan nog keren voor het kleine rondje, maar mijn benen lopen rechtdoor. De rest van de loop dwalen mijn gedachtes in rondjes en ontspruiten er nieuwe ideeën. Bijna thuis check ik voor ik aanbel bij de bushalte hoe laat het is: 11.36 uur. Ik heb een half uur gelopen!
Ik bel aan. Teun doet de deur open. Ik neem een foto van mijn rode hoofd om in de Facebook-pagina van het Club van Relaxte Moeders hardloopteam te kunnen melden dat ik ook weer eens heb gelopen. En misschien kan ik daar voorzichtig vragen of iemand in oktober een kleine loop met mij wil doen. Maar in plaats daarvan schrijf ik dit blog. Dus bij deze lieve meiden van ons te gekke virutele hardloopteam: is er ergens in oktober een vijf-kilomer-loopje en gaan we die met een paar meiden doen? Misschien kan ik de hardloop-jojo zo een beetje in bedwang houden.
Sluit je aan bij ons virtuele hardloopteam!
Heb je ook zin om het hardlopen (weer) op te pakken? Je bent meer dan welkom om je aan te sluiten bij onze besloten Facebookgroep het Club van Relaxte Moeders-team. Een groep met allemaal vrouwen die een stok achter de deur nodig hebben. Er zijn beginners en gevorderden bij. We hebben snelle lopers, slakken, langeafstandslopers en lopers die voor de korte stukjes gaan. Van alles wat.
Kom gerust even in onze groep kijken, je mag alleen meelezen, maar je kunt ook je ervaringen delen: je topmomenten, je baalmomenten, je ik-moet-wel-maar-ik-wil-niet-momenten, je gatver-het-ging-helemaal-niet-goed-momenten. Je kunt er ook vragen over trainingsschema’s, vragen over materiaal of vragen over loop-evenementen stellen. Onze groep is er om elkaar te helpen. Foto’s delen met #hoeroodismijnhoofd of #waarismijnschoen of andere hashtags mag natuurlijk ook.
In dit blog schreef ik hoe het allemaal begon met deze hardloopgroep.
Geen reacties