Mammoet

Sanne is moeder van Lieve en Pepijn. En ze is er maar druk mee.

Ik zit met m’n billen op het gras en m’n voet in een afwasteiltje. Een drupje douchegel doet dienst als scheerschuim, het mesje doop ik iedere keer in het teiltje. Het lukt aardig. Jaloers kijk ik naar mijn geliefde. Die doet een zwembroek aan en is klaar om te gaan. Ik moet nu eerst nog met zo’n rottig mesje lopen zwieren.

Ik had het aan kunnen zien komen. Het is een graad of 28, we zitten op de camping en andere plannen hebben we niet. Goed idee dus om te gaan zwemmen. Ik heb mijn bikini ingepakt en heb wel zin in een verkoelende duik in het water. Er is alleen één struikelblok: ik heb mijn benen niet geschoren. Wel een klein beetje, zo net tot halverwege mijn kuit is het nog redelijk glad. Precies de stukjes been die onder mijn jurk of jumpsuit uitkomen. Vanaf mijn kuit ben ik stiekem een wolharige mammoet. En wolharige mammoeten kunnen niet in bikini.

Wat een goede vraag.

Lieve en Pepijn staan gebiologeerd naar het tafereel te kijken. Ik zie hoe Lieve haar neus optrekt.
‘Wat gebeurt er eigenlijk als je het niet doet?’ vraagt ze.
Wat een goede vraag. Want wat gebeurt er eigenlijk? Helemaal niks, waarschijnlijk. Ja, dat ik me opgelaten voel omdat ik dan niet voldoe aan hoe je eruit hoort te zien. Ik vind gladde benen zelf ook mooier, maar dat is waarschijnlijk ook omdat dit het beeld is dat ik altijd mee heb gekregen. Zal ik er echt op aangekeken worden? Zal het mensen echt opvallen?

‘Vanaf wanneer moet dat eigenlijk?’ vraagt ze dan. ‘Ik hoop dat ik dat nooit hoef.’
‘Er gebeurt niks als je het niet doet, dan heb je gewoon benen met haar. Je hoeft het ook nooit te doen, dat moet je zelf weten. Ik vind het wel mooi, maar ik doe het ook omdat iedereen het doet,’ antwoord ik.

Is het gewoon het zoveelste rare ding dat volwassenen nou eenmaal doen?

Ik klungel nog wat met m’n bikinilijn, word ongeduldig en snijd mezelf. Snel wellen er kleine bloedvlekjes op en ik zie hoe Lieve en Pepijn er met grote ogen naar kijken. Wat zien ze nu, vraag ik me af. Iemand die zichzelf toetakelt voor een zelf opgelegd schoonheidsideaal? Iemand die zichzelf goed wil verzorgen? Koste wat het kost? Of is het gewoon het zoveelste rare ding dat volwassenen nou eenmaal doen?

We zwemmen, we lezen en we eten een ijsje. Het is een heerlijke ontspannen middag. Toch blijft haar vraag in m’n hoofd rondspoken: wat gebeurt er als je het niet doet? Een andere keer misschien. Mam moet.