Kleuter, Lees, Peuter

De allergrootste doodzonde

Kinderen en tablets. Ik weet niet hoe jullie daar mee omgaan, maar ik kan me best vinden in de bekentenis die Roos in deze column doet. 

Toen God, Alah, de natuur of een andere grote voorzienigheid mijn kinderen schiep, is hij één piepklein maar buitengewoon essentieel detail vergeten. Hij heeft ze niet uitgerust met het uitslaapgen. Sterker, mijn zoons zijn extreem matineuze types. Vanaf een uur of zes is het bal. De oudste zet zijn matras schuin tegen de muur en probeert zo zijn hoogsteigen racebaan te fabriceren, de jongste staat in z’n slaapzak z’n ledikant te bespringen alsof hij het werelduurrecord op de trampoline probeert te verbeteren, onderwijl kreten slakend in de categorie: ‘Jajajajajaaaaaaa! De dag is begonnuuuuuuuh! Jaaaaaaaaaaaaaa!’. Noem me een zeikerd, maar om zes uur ’s morgens is wat mij betreft de dag nog helemaal niet begonnuuuuh. Ik heb mijn hartenlapjes lief tot in de dood, maar ik ben voor zevenen nauwelijks in staat om mijn linker- van mijn rechterbeen te onderscheiden. Laat staan heldere gesprekken te voeren over vriendjes, school en boterhammen met pindakaas en jam. Dus wat doe ik tegenwoordig? Ik wil het best vertellen, maar beloof het alsjeblieft stil te houden, want schandaliger kan het niet. Oké, komt-ie: bij de eerste de beste kinderkreet slinger ik een iPad de koterkamer in, waarna ik me als een gek uit de voeten maak om nog een uurtje in m n eigen bed te knorren.

Het schijnt na de corrigerende tik en geestelijke dan wel lichamelijke verwaarlozing zo’n beetje de grootste zonde te zijn die je als ouder kunt begaan. De iPad als oppas gebruiken. Vijftig procent van de ouders is, zo blijkt uit universitair onderzoek, namelijk bezorgd over de tijd die hun kinderen doorbrengen achter een beeldscherm.

Maar ja, aan de andere kant is zo’n oppas-iPad wel verrekte handig. Als je probeert een lekkere, edoch voedzame maaltijd te bereiden, de boontjes bijna overkoken, je jongste spuitdiarree heeft en de oudste begint te mekkeren. Hier, een scherm, klepje dicht. Of op een vliegveld waar jouw vliegtuig naar het paradijselijke Marrakesh drieënhalf uur vertraging heeft.

Je moet wel van gewapend beton zijn, wil je niet af en toe denken: nu even niet, laat me met rust, stop met dreinen, kijk hier heb je Bumba de clown op de iPad. En ja, dan voelen we ons schuldig. Want in de tussentijd hadden we natuurlijk ook een kijkdoos met ze kunnen maken. Of ze het alfabet kunnen leren. Van achteren naar voor. En voor de gein ook nog de Griekse letters en het cyrillische schrift erbij.

Punt is alleen: dat doen we niet. Nee, we verbieden die kinderen de iPad en proberen intussen zelf stiekem toch nog dat ene werktelefoontje te plegen (‘Maaaam!’ ‘‘Popje, even niet, mama is aan het bellen.’ ‘Ja, maaaaaaaaar.’ Voor haar werk, je weet wel. Heel eventjes.’ ‘Ik verveel muuuuuuuuh!’ ‘Ah toe schat, dit is belangrijk, ga met je auto’s spelen.’ ‘Heb ik al gedaaaaan.’ ‘Met de bal dan? Kom, ik moet dit even doornemen met mijn opdrachtgever. (‘‘Hallo, hallo, bent u daar nog?’’). Vervolgens staan we zowel moe (want om zes uur op) als geïrriteerd (want opdrachtgever kwijt) de kinderen uit de gordijnen te plukken waar ze uit pure frustratie in zijn gaan hangen. Het zal wel kindermishandeling zijn, maar van een uurtje Bumba de clown kijken, krijg je heus geen kromme rug, vierkante ogen of scheefgegroeide handjes. Wat het wel oplevert is een uitgeslapen, ontspannen moeder. Die vervolgens alle tijd heeft om haar kinderen Boembaloeoeoeoe in het Cyrillisch te leren schrijven.

Over Roos

profielfoto RoosRoos Schlikker is columnist (in oa Parool, Kek Mama en Libelle), journalist, schrijfster van boeken (fictie en non-fictie) en toneelstukken. Je kunt meer columns van haar lezen via haar eigen site.

 Meer columns van Roos vind je ook in ons ontploeterboek

foto staand boekDeze column van Roos komt uit ons boek Van achter het behang tot over je oren en hoort bij het hoofdstuk ‘De tablet als oppas.’ Het hoofdstuk dat gaat over hoe je nou handig om kunt gaan met het beeldschermen van je kinderen. Ik schreef het boek ‘Van Achter het behang tot over je oren’ samen met Eva Bronsveld, Miloe van Beek en Roos Schlikker (oftewel, de ontploetermoeders)

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

2 Reacties

  • Reageer Bank – Club van relaxte moeders 21 oktober 2016 at 20:55

    […] schreef ook mee aan ons boek Van achter het behang tot over je oren. En eerder plaatste ik deze column van haar op de Club van Relaxte Moeders. Over het gedoe met kinderen en tablets en tja, hoe […]

  • Reageer Hoe ga je slim om met de schermtijd van je kinderen? – Club van relaxte moeders 9 oktober 2017 at 19:24

    […] De column bij dit hoofdstuk (De allergrootste doodzonde) werd geschreven door Roos Schlikker. Wil je die ook lezen? Klik dan hier! […]

  • Laat je reactie achter