Zussenliefde

Michelle is getrouwd met Marcel en moeder van Nova (4) en Amber (9).

Als je naar binnen gaat zonder te vragen dan krijg je een probleem, stond er in dwingende letters op het blaadje dat Amber vol vuur op haar deur had geplakt. Het had meer weg van een dreigement dan van een waarschuwing. Maar was kennelijk wel nodig om haar kamer te beschermen tegen de grijphandjes van haar kleine zusje. Want de kamer van Amber heeft een onweerstaanbare aantrekkingskracht op Nova, en met het omvallen van een sieradenbakje was er -weer eens- een grens bereikt.

Die grens heeft tegenwoordig steeds minder vaak een aanleiding nodig. Accepteerde ze eerst nog best veel van haar zusje, nu wijst ze deze vaker af, en mijdt daarbij geen hardhandige tactieken nu Nova van een schattige peuter in een pittige kleuter is veranderd. Als Ambers vriendinnen er zijn mag dat kleintje ook nog maar zelden meespelen. Ik ben tegenwoordig dus druk met troosten als Nova weer eens ‘ik wil naar de meiden!’ snikt.

Toch maakt het me soms zenuwachtig

Ik snap dat er rivaliteit kan zijn tussen zussen, en dat dit geen voorbode voor de toekomst is, maar toch maakt het me soms zenuwachtig. Want ik hoopte toch op een harmonieuze twee-eenheid. Een beetje zoals de drie-eenheid die ik met mijn broers meestal had en de twee-eenheid die daar sinds het overlijden van een van die broers van is overgebleven.

Ik probeer mijn neiging tot dramatiseren opzij te zetten en Amber haar grenzen te respecteren en Nova van de juiste uitleg te voorzien. Wat volgt zijn toestanden vergelijkbaar aan onze kabinetsformatie, dusdanig dat ik inmiddels best de vacature van de -ongetwijfeld volgende- formateur kan vervullen.

Op een avond hoor ik geluid uit de kamer van Amber. Zachtjes open ik de deur en tref daar de meisjes gezellig in het bed van Amber. Nova leunt lief tegen haar zus die geduldig een boekje voorleest.
‘Gaan jullie zo slapen meiden, jullie moeten morgen naar school,’ zeg ik zachtjes.
‘Nog heel even,’ zegt Amber.

Ik kijk naar de twee allerliefste meisjes, mijn -voor de gelegenheid- harmonieuze twee-eenheid. En het maakt me even geen zak uit dat het al kwart voor tien is.