We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Het Corona-schuitje. Het oh-mijn-god-wat-overkomt-ons-schuitje. Het hoe-kunnen-we-dit-allemaal-bolwerken-schuitje. Maar als je goed kijkt zijn er juist ook weer zoveel verschillen. Sommigen moeten gewoon doorwerken en harder dan ooit, anderen zijn hun baan juist kwijt, of zitten met baan én schoolgaande kinderen thuis. We kunnen onze situaties niet over één kam scheren, we kunnen wel concluderen dat zo’n beetje ieders leven er anders uitziet dan twee weken geleden.
Wat vorige maand nog van levensbelang leek, is nu niet eens meer een optie.
We moeten een nieuw ritme, een nieuwe balans vinden (net als bij een nieuwe baan). Nieuwe keuzes maken. Wat vorige maand nog van levensbelang leek, is nu niet eens meer een optie. Hoewel er aan de ene kant van alles uit onze agenda is gevallen: sportclubjes van de kinderen, verjaardagen, feestjes, weekendjes weg, yoga-klasje, afspraken met vriendinnen, hebben we het aan de andere kant drukker dan ooit doordat de kinderen nu 24/7 in huis zijn. En een serieus bijkomend ding nu iedereen fulltime thuis is en de hele dag thuis eet… wat wordt dat huis snel vies hè (en je zit er de hele dag tegenaan te kijken).
Aan dit alles denk ik als ik de nieuwste Mom You Can-podcast over keuzes maken luister. Ik praat met co-host Sanne Windey en Brendy Boogaard over dat kiezen hartstikke belangrijk is als je minder tijd hebt. Maar hé, nu zitten we met zijn allen in een situatie waar we niet voor gekozen hebben. Dit is niet hoe we het hadden bedacht. En staan we voor keuzes die we niet wilden maken. Je ouders niet meer zien, je kinderen kunnen hun vriendjes niet meer zien. De huiswerkschema’s vliegen je om de oren. De schoolopdrachten voor de kinderen stromen binnen. Maar hoe dan? Hoe kan ik nou tegelijkertijd juf, werknemer, moeder, kok en schoonmaker zijn? Deze tijd vraagt om nieuwe keuzes.
Een vaas met stenen
Ik hoor ons in de podcast praten over een leerzaam verhaaltje van de vaas en de stenen. Ken je dat verhaal? Het gaat over een Tibetaanse meester die aan een stel studenten een vaas laat zien. Het verhaal gaat als volgt.
[…] Een voor een doet de meester de stenen in de vaas, tot er geen steen meer bij kan. ‘Is de vaas vol?’ vraagt hij aan de klas. ‘Ja,’ oordelen die. Dan pakt de meester een pot met grind, die hij in de vaas leeg strooit. Met een beetje schudden verdwijnt al het grind in de vaas. Opnieuw vraagt de meester: ‘Is deze vaas vol?’ Zijn toehoorders begrijpen waar hij naartoe wil. Een van hen antwoordt: ‘Waarschijnlijk niet…’
De meester pakt een zakje zand en strooit dat in de vaas en schudt. Het zand vult de openingen tussen de grote stenen en de kiezeltjes. ‘Is de vaas vol?’ De toehoorders schudden eensgezind hun hoofd en vult de vaas vervolgens tot de rand met water.
De les die in dit verhaaltje schuilt, is: als je niet eerst de grote stenen in de pot doet, krijg je ze er achteraf niet meer in. In de podcast vragen we ons af wat nu onze grote stenen zijn. Waar willen wij ons in ons leven vooral op richten. De antwoorden die we geven gelden nog steeds, maar nu Corona ons heeft ingehaald, lijkt de vraag relevanter dan ooit.
Wat vind jij nu het belangrijkst? Hoe wil je je deze tijd over tien jaar herinneren? Hoe wil je dat je kinderen zich deze tijd herinneren? Hoe zorg je ervoor dat je de schaarse, de waardevolle tijd die je nu (samen) hebt, niet te veel besteedt aan de kiezeltjes en het zand? Is dat schoolwerk van je kleuter het belangrijkste in deze tijd? Zijn de gelapte ramen nu een grote steen? Of is jouw grote steen vooral het bereiken van rust en vrolijkheid in huis. Niemand kan voor jou kiezen. Voor het ene gezin zijn strakke schema’s (duidelijkheid) een life saver, voor de ander is elke avond een potje Rummikub (saamhorigheid) nu belangrijk om de moed er in te houden. Voor de een helpt een schoongeveegde oprit en bij de ander is de grootste steen lekker eten elke dag (en wijn). En je werk, misschien is dat ook wel een van je grootste stenen op dit moment. Omdat je in een vitaal beroep werkt. Omdat je net in een belangrijke fase zit. Een nieuwe baan, een belangrijk project.
Het is aan jou. Het is jouw schuitje. Misschien lijkt het nu niet zo, maar je hebt, ook in alles wat ons wordt opgelegd, echt ruimte voor eigen keuzes. Bewust nieuwe keuzes maken kan je wel helpen deze tijd beter door te komen. Houd moed!
Benieuwd naar meer concrete tips om je te helpen kiezen? In de Mom You Can-podcast hoor je meer tips over keuzes maken!
Luister de Mom You Can-podcast!
Luister nu de Mom You Can-podcast via de player op deze site, of via Spotify, via je apple podcast speler of op je android via deze app.
Mom You Can – het boek
Het verhaal van de vaas en de stenen staat ook in mijn boek Mom You Can. In dat boek besprek ik negen succesfactoren die kunnen zorgen voor meer geluk in werk en moederschap. Keuzes kunnen en durven maken is de 3e succesfactor. Het boek kost €20,00 en is online hier te bestellen (zonder verzendkosten!). Wil je de eerste hoofdstukken alvast lezen? Kijk dan hier voor het voorproefje.
3 Reacties
“Net zoiets als Beginnen met een nieuwe baan” was ik nou net 1 maart ook nog begonnen met een nieuwe baan, ben ik nog niet ingewerkt en moet ik vanuit huis werken EN heb ik mijn kinderen om mij heen die aan school moeten werken . Dat vraagt inderdaad om keuzes… en dat is niet makkelijk. Dus naast dat ik mijn jongens zo goed mogelijk wil begeleiden (grote kei) heeft mijn man het gelukkig wat minder druk dus hebben wij ook één werkschema. Ik werk iig (opgesloten in mijn slaapkamer) 3 middagen per week. Fijn ook even om met iets anders bezig te kunnen zijn… (grote kei 2) en de rest vh werk doe ik tussendoor waar dat gaat. Ik weiger, echt ik weiger om al mijn uren in de avond te stoppen. Deze periode is al zwaar genoeg (voor iedereen) dus ook de zorg voor mezelf is een grote kei.
Oh dat is wel pittig ja, je nieuwe baan vanuit huis starten…. En bij mij helpt het inderdaad dat mijn man al zijn werk kwijt is door Corana. Niet fijn, maar het zorgt wel voor een stuk meer rust in huis. Sterkte de komende tijd!
En wat zei Jezus nou? Geloof in mij..vertrouw op mij..Hij is de weg de waarheid en het leven, toch?
Dan hoef je niet te luisteren naar een Tibetaanse man en volgens mij kan je die yogaclub echt missen als kiespijn..
Het spijt me als ik een beetje gefrustreerd overkom, maar ik heb de culturen van heel dichtbij meegemaakt en zo’n drie uur per dag in de Yoga-poses plus ademhalingsoefeningen gezeten en het geloof me Yoga is een juk. Duik lekker de bijbel in voor je ontspanning.