Soms krijg ik een mail, die ik graag met jullie deel in de rubriek in de mailbox. Vandaag dit blog van Sarah, waar ik om moest lachen.
De telefoon gaat ’s nachts niet mee naar boven. Met niemand. Dat is de afspraak hier in huis. Dit besloten we jaren geleden, nadat ik las over hoe slecht jongeren tegenwoordig slapen. Oorzaak nummer één was de telefoon naast hun bed.
Nu wil het feit dat ik soms een uurtje eerder naar boven ga, en dat ik dan nog heeeel eventjes op mijn telefoon spelletjes wil doen, in bed. Niemand weet dat hier in huis. Man let er niet op. Kinderen slapen meestal net voordat ik naar boven ga.
Maar kinderen worden groot. En grote kinderen gaan later naar bed.
En zo kwam het dat ik heerlijk in mijn bed op mijn telefoon zat te lezen en spelen, toen ik iemand de trap op hoorde komen.
Ik voelde me weer 16. Stiekem rokend op mijn kamer. Mijn vader die de trap op kwam. De paniek. Het uitdrukken van de sigaret en het verstoppen van het pakje. Mijn schijnheilige gezicht als de kamerdeur open ging.
Op mijn 42e bleek ik het allemaal nog te kunnen. En nog net zo vliegensvlug als vroeger.
“Welterusten mam,” zei mijn oudste zoon. Hij boog zich voorover en gaf me een kus op mijn voorhoofd. Hij liep de kamer uit, en ik bad dat mijn telefoon zich stilhield.
“Truste schat, tot morgen.”
Betrapt voelde ik me. En een slecht voorbeeld voor anderen. Foei.
Daarna maakte ik heerlijk ontspannen mijn spelletje af en viel vervolgens in een diepe slaap.
Vanaf morgen hou ik me ook weer aan de regels. Beloofd.
Wie is Sarah?
Sarah (42) is moeder van Sam (14) en Tobias (11), getrouwd met Jochem. Ze woont en werkt in Utrecht en schrijft graag stukjes over het dagelijks leven met haar gezin, haar familie, vrienden en grappige situaties. Meer van Sarahs schrijfsels over het leven lezen? Je vindt haar blog hier.
Geen reacties