‘Er komt visite, visite, wat zullen we genieten!’ Zo vrolijk als Carlo en Irene vijfentwintig jaar geleden bezoek ontvingen, zo enthousiast opende ik na de geboorte van Benja de deur voor iedereen die hem maar wilde bewonderen. Ik had lak aan regels als ‘binnen een half uur weer weg’ of ‘laat je eigen kind thuis’. De hele wereld was 24/7 welkom.
Tot een oud-collega opeens 2,5 uur bleef zitten. Ze raakte maar niet uitgepraat over haar eigen horrorbevallingen. De slapeloze nachten. Roddels uit de buurt. De stress op haar werk. Ze besloot zonder overleg dat zij Benja de fles wel kon geven, want ja, ze had zelf al drie kinderen grootgebracht, dus als iemand wist hoe dat moest dan was zij het wel. En ze had het zo gemist, dat gekroel met zo’n warm hummeltje. Of ze nog een kopje thee wilde? Jazeker. Want ik hoefde niet weg, toch? Haar cadeau – een rompertje met daarop de tekst ‘Papa, dit is de voorkant’ – lag nog dezelfde avond in de prullenbak.
Tijdens de nachtvoeding appte ik een vriendin. We stelden direct ‘de regels rondom kraamvisite’ op en zwoeren plechtig daar nooit meer vanaf te wijken. We tuften er zelfs digitaal bij.
Blijf niet langer dan een half uur. Drink maximaal 1 kop koffie of thee (een vriend van mij bood tijdens kraambezoek uit principe nooit een tweede bakkie aan. Met een droge mond vertrekt praatgraag bezoek vanzelf). Laat je eigen kinderen thuis. Kom op tijd. Smeer je eigen beschuit met muisjes. Help met huishoudelijke taken. Wees niet (zichtbaar) teleurgesteld als de moeder vergeet je cadeau open te maken, ze heeft echt belangrijkere dingen aan haar hoofd. Vraag nooit of je de baby mag vasthouden. Laat staan eten geven. Informeer vooraf wat iemand graag als kraamcadeau wil hebben. Praat nooit over je eigen sores, wallen en andere levensuitdagingen.
Ik hield me er 2,5 jaar moeiteloos aan. Tot ik vorige week op kraamvisite was bij een collega. Samen met Benja, want drukke agenda’s en een oppasprobleem. Ik bleef ruim een uur, dronk drie bekers thee, vertelde over de deadlines die ik nog moest halen, praatte over mijn kraamtijd en dwong haar met mijn enthousiasme om het cadeau direct uit te pakken. Gelukkig was ik wel op tijd, veegde ik zelf de muisjes die Benja had geknoeid van de vloer en heb ik niet gevraagd of ik het kleine meisje mocht vasthouden. Maar toch.
Daarom mijn advies aan iedere zwangere: stel tijdens je verlof een lijstje op met jouw gouden kraamregels. Print deze uit. Zet ‘m als screensaver op je iPad. Stuur ‘m mee met het geboortekaartje. Plak ‘m desnoods op de voordeur of projecteer ‘m met een beamer in je woonkamer. Als je er maar voor zorgt dat kraambezoek het leest*. Want echt, sommige dingen vergeet je. Sorry.
*Beste vriendinnen, lieve zussen of zorgzame (schoon)moeders zijn uitgesloten van deelname. Die mogen – of moeten – zo lang blijven als de kersverse moeder wilt.
Geen reacties