Rosie Tindert 3: De eerste date

Na mijn scheiding verhuisde ik samen met mijn kroost naar mijn nieuwe huis. Toen ik dat op orde had, maakte ik een Tinder-account aan. In deze zomerserie kun je meegenieten van mijn verhalen. Hierbij het vervolg op mijn online ontmoetingen met Linus. Te lezen met een kleine waarschuwing vooraf: er zitten expliciet scènes in 😉

Heb je deel 1 gemist? Lees die dan eerst hier.

Om tien uur schrik ik wakker. D-Day. Ein-de-lijk. De weergoden zijn me goed gezind. Gekapt en geschoren stap ik in mijn favoriete zomerjurk. Op naar Den Haag.

Hij zou me ophalen van het station maar in de trein ontvang ik zijn bericht dat ie het niet redt. “Loop maar naar de uitgang, dan loop ik je tegemoet.” Doodeng, spannend en leuk. Iedereen kan het zijn en niemand is het. Waar is ie? Is hij het? Nee. Die dan? Ook niet. Oh help. Als ik hem binnen vijf minuten niet zie stap ik weer in de trein.

Hoe kan ik nou vergeten zijn hoe lekker het is om te zoenen?

Ineens zie ik de pretogen en ik zie dat zij mij zien. Ik negeer mijn heftig kloppende hart en ik loop hem tegemoet. De aantrekkingskracht is groot, ik móet hem aan blijven kijken. Kennelijk moet hij dat ook want hij kijkt niet één keer weg. “Hallo mooie vrouw,” zegt hij zacht en onze neuzen raken elkaar bijna. “Hallo pretogenmeneer, wat leuk om je van zo dichtbij te zien,” zeg ik terug. Ik voel een hand in mijn nek die me huizenhoog kippenvel bezorgt. Hoe kan ik nou vergeten zijn hoe lekker het is om te zoenen?

We lopen naar een café waar we op een terras eerst koffie en dan bier drinken. De alcohol helpt om een beetje te ontspannen. Net als ik denk dat ik de boel onder controle heb pakt hij mijn hand en legt er iets in. “Nog niet kijken,” zegt hij. “Eerst luisteren.” Hij houdt mijn hand dicht en fluistert in mijn oor dat hij, hier en nu, op dit terras, met het voorspel wil beginnen. Dat ik dat trilei in kan brengen als ik wil. “Neem je tas maar mee naar het toilet, voor je broekje,” zegt hij met een stem die mijn knieën doet knikken.

Ik besef dat het ding in zijn andere hand de afstandsbediening is. Wil ik hem zoveel controle geven? vraag ik mezelf af. Binnen een seconde weet ik dat ik dit avontuur wil aangaan en loop ik met mijn tas krampachtig onder mijn arm geklemd naar het toilet.

Als ik terugkom zie ik dat hij nog wat drankjes heeft besteld. Het zijne is al halfleeg dus ja, ik was inderdaad veel te lang weg voor een toiletbezoek. Ik ga zitten en schuif mijn lange jurk tot net boven de knie. “Proost,” zeg ik. “Aankijken!” roept hij. “Anders heb je zeven jaar slechte seks.” Dat moeten we niet hebben en lachend kijk ik hem aan en mijn wenkbrauwen stellen de vraag. Hij begrijpt me en legt de hand met de afstandsbediening op mijn knie. Ik voel de trillingen toenemen en doe mijn uiterste best niks aan mijn omgeving te laten merken. Achter de spiegelglazen van mijn zonnebril doe ik mijn ogen dicht. “Laat maar los schatje,” fluistert hij in mijn oor. Maar dat doe ik niet, ik hou de controle nog even. De stoel geeft me houvast, al glij ik er van dat gefluister in mijn oor bijna vanaf.

Zijn huis is vlakbij. Als de deur dichtvalt hebben we eindelijk vrij spel en hoeven we met niemand rekening te houden. We hebben seks in elke ruimte, het appartement is niet zo groot dus op sommige plekken komen we twee keer. Het is niet één keer onwennig of ongemakkelijk. “Kom,” zegt hij, pakt mijn hand en leidt me naar de eettafel. “Is jouw tafel altijd zo aan kant?” vraag ik plagend. Hij mompelt iets over een voorbereiding en half werk en pakt me. Mijn armen hangen om zijn nek en neukend schuiven we de tafel naar de andere kant van de kamer. Hij maakt zich geen zorgen over de herrie, wel over de telefoon die maar blijft rinkelen. “Sorry schatje, ik móet echt even kijken wie dat is.” WTF? ik roep het niet hardop maar werkelijk, ga je nu terugtrekken en je telefoon opnemen?!? Ja dus. Djiezus.

“Ja, dat dacht ik al, het is mijn ex,” vloekt hij. Ik droog op waar hij bij staat. Het lijkt mij een beter idee om de telefoon niet op te nemen maar die mening deelt hij niet. “Ja? Wat is er?” zegt hij bits. Ik hoor een snerpende stem en zijn antwoord: “Ja, is goed, ik kom het zo brengen.”

Dit kan niet waar zijn.

“Nou, dat hoorde je zeker wel allemaal?” vraagt hij. “Mijn ex heeft een neus voor tijden waarop ik niet gestoord wil worden. Als ik nu de spullen van de kinderen breng is ze tenminste stil en kunnen wij weer verder. Ze woont vlakbij dus ik ben binnen een half uur weer terug.”

Kennelijk neemt hij mijn zwijgen aan als toestemming want hij kleedt zich aan en pakt de Super Belangrijke Spullen. “Neem nog maar een wijntje en niet weggaan hoor,” roept hij lachend. “Natuurlijk niet,” zeg ik huichelachtig.

Dag Linus, je was lekker.