Daniëlle is getrouwd met Jos en moeder van twee jongens en een meisje.
Het is half acht ‘s ochtends en ik sta in de gang bij de trap waar mijn oudste met zijn armen over elkaar op de middelste trede zit. Hij is niet van plan te gaan ontbijten. Om de hoek zit zijn broertje zit met een deken over zich heen op de bank, te klagen over dat hij een beetje verkouden is. Hij heeft duidelijk geen zin om naar school te gaan. Straks volgt weer het veel voorkomende gesprek over dat hij toch echt naar school moet. Wat ik hem dus gelijk enigszins geïrriteerd duidelijk maak.
Ik wil een lieve moeder, geen boze
‘Ik wil een lieve moeder, geen boze’, zegt de oudste terwijl ik met een chagrijnig hoofd voor hem sta. Ik zucht. Hij was boos op mij omdat de keuzes voor broodbeleg (je weet wel, op de dag dat je boodschappen gaat doen) beperkt waren tot ‘alleen nog maar kaas, pindakaas en boterhamworst’. ‘Waarom is er geen chocopasta? Dat ga ik echt niet eten, hoor!’ was zijn reactie. En vervolgens ook die van zijn broertje.
‘Je hebt verdorie toch gewoon eten? En je kan nog kiezen ook!’ gooide ik met verheven stem mijn huis in. Dat ik ‘er zijn genoeg kinderen die niets te eten hebben’ er achteraan slingerde was onmacht. En niet handig. En nu is Mads dus boos op mij.
‘Ik wil ook niet boos doen, Mads,’ zeg ik, ‘maar als jullie samen gelijk nadat je een voet uit bed hebt gezet zo gaan doen, is mijn geduld gewoon heel snel op.’ Hij slaat zijn armen nog eens over elkaar heen en fronst theatraal zijn wenkbrauwen. Ik wil eigenlijk mijn tong naar hem uitsteken, maar kan me beheersen en probeer een pedagogisch verantwoorde reactie te bedenken. ‘Denk in oplossingen, Mads. Kijk naar wat er wél is en wat je daarvan kan maken.’
‘Sorry, mam,’ hoor ik ze mompelen
Terug in de woonkamer hoor ik hun zusje met een zacht, lief stemmetje neuriën, terwijl ze haar eigen broodjes smeert. Boterhamworst met kaas. ‘Ik eet dit gewoon, hoor,’ zegt ze en ze eet stil haar ontbijt op. Mads en Jesse bewegen zich inmiddels terug naar de tafel. ‘Sorry, mam,’ hoor ik ze mompelen. Ik mompel ‘het is goed, schat’ maar baal ervan dat de ochtend zo gaat. Dat ik mijn geduld zo snel verlies als er steeds dezelfde dingen gebeuren. Ik zou zo graag dan in rust willen bedenken hoe ik ze kan leren anders te reageren. Maar moet daar toch eerst zelf rustig voor blijven.
‘Help mij,’ verzucht ik in een schietgebedje terwijl ik met mijn armen op het kookeiland leun. Ik kijk naar mijn met kinderen gevulde eettafel en kies ervoor om zelf ook in oplossingen te denken. Deze wiebelige start van de ochtend gaan we positief afsluiten. ‘Weet je jongens, wat je wél kunt maken van brood en kaas? Een tosti. Dat dan maar doen als ontbijt?’
Lijkt plezier in ouderschap en opvoeden soms een onmogelijke opgave? Baal je soms van jezelf als je geen zin in je kinderen hebt, en vraag je je regelmatig af of je niet te streng bent, juist te makkelijk of misschien te vaak ontploft? Binnenkort is er de nieuwe online cursus: word de ouder die je graag wilt zijn. In 15 lessen met video’s en oefeningen, en een werkboek bespreken opvoedkundige Tischa Neve en auteur en relaxte moeder Elsbeth Teeling hoe je meer grip krijgt op jouw rol als vader of moeder, én vooral: hoe je er weer meer lol in krijgt. Lees hier meer over wat de cursus inhoudt.
Geen reacties