Ook in België is het vandaag moederdag. En onze Vlaamse moeder Frauke, die sinds ruim twee jaar haar gezin alleen runt door het verlies van haar man, klom speciaal voor deze dag in het toetsenbord en schreef dit blog voor álle moeders.
Dit is een ode aan alle mama’s. Onze mama’s, wij de mama’s, de mama’s van onze mama’s. De moeders die om vijf uur gewekt worden door een overenthousiaste kleuter. De moeders die ’s ochtends moeten trekken en sleuren om de tiener uit bed te krijgen. De moeders van de huilbaby’s die geen nachtrust krijgen, de moeders van de kinderen die voor altijd slapen of nooit geboren mochten worden en de moeders bij wie de zorg om haar kind haar leven beheerst.
Een ode aan de moeders die in stilte, wat meer op de achtergond moederen over hun kroost. En de moeders die houden van extra gezelligheid met veel vriendjes en lawaai. De ‘laat-de-boel-maar-de-boel’ moeders en de strenge moeders.
De moeders met een partner, de moeder die het alleen doet, en de plusmama die meemoedert. De moeder die haar kind noodgedwongen uit handen geeft. De moeder die denkt ‘ik probeer maar wat met die opvoeding’, en de moeder die er de literatuur bij haalt. De overweldigde moeder en de moeder die alles onder controle heeft.
De instamoeders die hun kinderen door een filter tonen. De TikTok-moeders die het leven tonen zoals het is: relaxed, minder relaxed, hilarisch, gestrest. De moeder met zelfrelativeringsvermogen, die zonder. De meditatieve moeder.
Het is een ode aan de loedermoeders, de sleurmoeders, de goed-humeurmoeders, de glas-halfvol of glas-halfleeg moeders. De werkende moeders, aan 10, 20, 50 procent en alle andere percentages die er bestaan. De moeders die goochelen met hun tijd maar alles laten vallen voor hun kroost. De luizenmoeders, de thuisblijfmoeders, de speelplaatsmoeders, de chaotische moeder en de overgeorganiseerde moeders.
De moeders van goede studenten, de moeders van slechte studenten. Die helpen met wiskunde ook al was het zelf hun slechtste vak. De moeders die supporteren vanop de zijlijn, met fruit en nootjes en gezonde voeding. Of met cola en Red Bull. De moeders die champagne schenken bij successen en die troosten bij mislukking.
De moedige moeders, de helpende moeders, de piekerende moeders, de moeders die zich gefaald voelen. De moeders wiens kind in haar hart een blijvend litteken kerfde.
Dit is een ode aan al deze mama’s, aan ons. Onze kroost is wat ons bindt, we blijven mama voor altijd. Onze kroost is waarom we onze rug rechten, onze trots hervinden. “Dans les yeux de ma mère, il y a toujours une lumière”, zong de Belgische rockster Arno. Laat dat licht vandaag maar extra hard fonkelen, je verdient het zo hard.
Geen reacties