Open brief aan de nieuwe supermarktmanager Ilse

Ha Ilse,

Aangenaam kennis met je te maken! Je bent de nieuwe supermarktmanager bij Albert Heijn, wat leuk! Niet bij mijn eigen Albert Heijn, maar die van de reclame. Ik zal het eerlijk zeggen, ik was best wel verknocht aan die lange slungel die jarenlang flauwe grapjes maakte in de supermarktspotjes, maar toen zag ik dat jij de nieuwe manager bent en dat je net als mijn zusje Ilse heet, even oud bent als ik en ook een gezinsleven hebt. Ik herken mezelf wel in je. Je laat zien dat je niet alleen de supermarkt managet, maar ook het leven thuis. En Ilse, daar moeten we het even over hebben.

Kijk, wij zitten hier bij de Club van Relaxte Moeders. Een ‘club’ waarin moeders van allerlei soorten en maten zich verzamelen om een relaxte moeder te worden, te zijn of te blijven met als motto ‘Die andere moeders doen ook maar wat’. We vinden humor en zelfspot belangrijk, steken elkaar graag een hart onder de riem en houden van eerlijke verhalen. We zullen elkaar niet snel afvallen om de keuzes die een ander maakt, dat gebeurt al genoeg en daar willen wij niet aan meedoen. Alle ouders doen hun stinkende best. Heus. Alleen die Bart, jouw vriend, is dat nou echt zo’n sukkel of wordt hij gewoon lullig neergezet?

Ik zie het wel eens vaker, ‘lollige’ rompertjes waarop staat ‘dit is de bovenkant, papa’ of ‘papa, blijf kalm, bel mama’. Alsof vaders achterlijk zijn. Alsof dat niet ook gewoon een ouder is met verantwoordelijkheden, in plaats van iemand die ‘zijn vrouw helpt’. Met de nadruk op ‘helpen’, want daarmee zeg je dat het gezinsleven eigenlijk de plicht is van moeder de vrouw. Is dit echt 2019?

We krijgen je zoontje te zien, Tommy. Hij zit op een schommel en verkondigt dat hij met katten kan praten. Wat een heerlijk joch. Daarna zien we je kat, die Muis heet. Leuke naam, lief beestje, niks op aan te merken. Maar dan zie ik je geliefde die met een hersenloze blik diezelfde kat aan het masseren is met een elektrische tandenborstel om er daarna zijn tanden mee te poetsen. ‘Bart, dat is toch goor?’ zeg je. Inderdaad, best goor. Is hij een kleuter? Of zo’n snaak die een beetje in z’n studententijd is blijven hangen? Later in het spotje sta jij te koken en probeert hij iets uit de keuken te pikken, waarop jij ‘afblijven’ zegt en als hij dan een keer moet koken, op maandag, staat hij knullig met twee borden diepvriespizza in z’n handen. Misschien heb ik even gemist dat hij daarvoor de badkamer schoonmaakte, je moeder naar het ziekenhuis reed, in de klas van Tommy luizenpluisde, veertig verjaardagstraktaties in elkaar knutselde en daardoor geen tijd meer had om te koken, dat kan. Maar dat idee had ik niet.

Lieve Ilse, ik zie ernaar uit om kennis met je te maken. Je lijkt me een tof mens met humor en een fijn gezin. Alleen een man die meer een extra kind is dan een ouder die gewoon zijn volwassen aandeel in het huishouden heeft, laten we daar géén reclame voor maken.

Liefs,

Sanne