Schoolpleinkennis

Lisa’s oudste is op de basisschool begonnen. En dat is niet alleen voor Mats leerzaam.

Mijn huis is bedekt met post-its met daarop 8:25. Dat is namelijk het tijdstip waarop de schoolbel luidt en de deuren opengaan. Alsof ik een goed-georganiseerde-alles-onder-controle-moeder ben, stond ik er die eerste dag om 8:10 uur. Op het groene schoolplein van de nieuwe school van Mats. Op dat plein nauwelijks andere ouders, omdat die nog rustig thuis aan hun koffie zaten waarschijnlijk. Langzaam stroomt het schoolplein vol met vrolijke kinderen en van-cafeïne-voorziene ouders. Ik voelde me toch ietwat ongemakkelijk die eerste dag. De nieuwe moeder met aan haar rechterbeen vastgeklonken het nieuwe kind. Al snel werd ik aangesproken door een doorgewinterde schoolpleinmoeder met de woorden ‘Hé! Jij schrijft toch die blogs?’ Eigenlijk geef ik op die vraag altijd een trotse ‘Ja!’ als antwoord, maar die dag niet. Deze onbekende vrouw leest mijn blogs. Ze weet dus alles. ‘Klopt,’ volgt er aarzelend uit mijn mond. 8:25, thank God.

Sinds mijn oudste dagelijks de plaatselijke basisschool bezoekt en daar zijn kennis uitbreidt, wordt mijn kennis ook behoorlijk vergroot. Ik leer nieuwe woorden en leer nieuwe mensen kennen. Mijn vocabulaire is in de afgelopen maanden uitgebreid met woorden als ‘tienuurtje’, ‘speeldate’, ‘verzorgplantje’, ‘logeerbeer’, ‘klassenmoeder’ en ‘ranjamoeder’. Dat laatste betekent dat je moeder bent en ranja inschenkt tijdens een evenement, zoals de Sinterklaasintocht. Ik ben het geweest, ranjamoeder. Maar nadat ik de jerrycan vulde met ranja en er water vergat bij te doen, weet ik niet of ik volgend jaar weer in aanmerking kom. En natuurlijk maakte ik kennis met het begrip ‘luizenmoeder’: moeders die elke woensdag na de vakantie dankbaar worden opgetrommeld om zittend op een krukje luizen te zoeken op kinderhoofden. Ook die titel heb ik behaald, en na elke luizenpluiskandidaat vlechtte ik heerlijk op mijn gemak de haren weer in. Prima dagbesteding!

Ook leerde ik het woord ‘pannenkoekmama’ en nee, dat is geen moeder die pannenkoeken bakt. Dat is een woord van een opstandige vierjarigen. ‘Die ene met die rode wangen’ is het meisje waarvan je kleuter de naam na vier maanden nog steeds niet kan onthouden en ‘kaasharen’ zijn van die synthetische kaassprieten die diezelfde kleuter in zijn broodtrommel meekrijgt. Ook het woord ‘allergisch’ is een dagelijks terugkomend begrip sinds de basisschoolperiode. Allergisch voor goudvissen, groenten, tulpen en water. Handig.

Verder leerde ik nog het concept ‘leenbroek’: een vaak niet allermooist uitziende, te grote of te kleine broek, waarin je kind wordt gehesen wanneer hij of zij te laat bij de wc’s arriveerde. Oja, en dan hebben ze op Mats’ zijn school nog de ‘plaseend’ in groene en roze variant. Die moet je meenemen als je naar de wc moet. Is de plaseend in gebruik, dan volgt dus de leenbroek.

Tegen de tijd dat Mats de groep-8-musical aan het instuderen is, heb ik ongetwijfeld mijn woordenschat nog veel verder vergoot, heb ik de studiedagen wel in mijn agenda staan, de schoolpleindynamiek onder de knie en lukt het me om van cafeïne voorzien op het juiste tijdstip op het schoolplein aan te komen.

Wie is Lisa?

Lisa is 28 jaar oud en moeder van zoon, Mats (4 jaar) en dochter Wiep (bijna 2 jaar). Na een studie in de zorg, werkt ze inmiddels al negen jaar met veel passie, plezier, liefde en vrolijkheid op dezelfde plek in de zorg.

Daarnaast heeft Lisa ook haar eigen blog: mamakakelbont. Het idee voor haar blog ontstond, nadat ze besefte dat haar auto haar kantoor geworden was. Zo keurig als ze jaren geleden begon met schrijven (in een notitieboek gekregen van haar beste vriendin) eindigde het opschrijven van haar inspiraties op Facebook, in haar telefoon, laptop, én in dat notitieboek. ‘Maar ik betrapte mezelf ook vaker met schrijven op lege kauwgompakjes en bananenschillen,’ voegt Lisa toe.