Maud is nu 30 weken zwanger. Ze houdt ons wekelijks op de hoogte over hoe ze dat ervaart.
In de intercity naar Eindhoven plof ik neer op de eerste de beste stoel. Ik wil eigenlijk nog even mijn mail checken, maar nog voordat ik m’n telefoon kan pakken, dut ik in. De conductrice maakt me even later wakker tijdens haar controleronde. Waar ben ik? Ga ik naar mijn werk toe of kom ik er al vandaan? Ik zie weilanden, een paar grazende koeien, er verschijnt een beekje. Ik herken het niet. Hoort deze staat van totale verwarring ook bij zwanger zijn?!
Op het werk houd ik om de haverklap een geeuw in. Ik heb toch genoeg geslapen vannacht? Even tellen… volgens mij wel acht of negen uur!
“Wat vind jij daarvan, Maud?” Ik schrik wakker uit mijn dagdroom. Oh ja, het cliëntoverleg, daar was ik.
Zelfs tijdens de lunch kan ik de gesprekken nauwelijks volgen. Ik ben blij als ik aan het einde van de dag thuis op de bank onder mijn wit-roze dekentje kruip. Voor het klaarmaken van het avondeten heb ik nu echt geen energie, dat doe ik na mijn slaapje wel.
“Hoe lang lig je hier al?” hoor ik vanuit de verte. Niet lang genoeg, is het enige wat mijn oververmoeide lijf schreeuwt. “Ik heb gekookt, kom je eten?”
Oké, ik moet goed zorgen voor baby boy. Dat betekent niet enkel met slaap, maar ook met voeding. Ik strompel naar de eetkamer en met een hand onder m’n hoofd werk ik mezelf door de vegetarische lasagne heen.
Hoe mijn dag was, vraagt mijn man. “Moe?” Dat is het enige wat ik kan bedenken.
“Ik dacht dat de volgorde andersom was, maar kennelijk word jij eerst moe en dan pas moe-der!” lacht vader in spé.
Haha, wacht maar, we zullen jou ook nog wel krijgen!
Wil je nooit meer een bericht missen van de Club van Relaxte Moeders? We versturen ieder weekend een nieuwsbrief met het weekmenu en alle blogs en spreuken die die week op de club verschenen. Wil je de nieuwsbrief ontvangen, abonneer je dan nu gratis via onderstaande formuliertje!
Geen reacties