Loedermoeders

Elsbeth is oprichter van deze club, moeder van Keet (18) en Teun (12) en getrouwd met Henno.

‘Maak jij die trommel?’ lees ik in de reacties op mijn Instagram-story. Ik poste zojuist een foto van de eerste broodtrommel van het schooljaar. Neeltje, de vriendin in kwestie, schrijft vervolgens dat zij haar kinderen inmiddels alledrie gedrild heeft het zelf te doen en dat ze het zonder morren doen. ‘Niet veroordelend bedoeld hè!’ typt ze er nog snel bij. Omdat het van haar kwam vatte ik het ook niet veroordelend op. Maar het zet me wel aan het denken. Mijn jongste is nu twaalf, hij gaat naar de brugklas. Wordt het inderdaad niet eens tijd dat hij dit zelf gaat doen? Verwen ik hem te veel? Houd ik hem (onbewust) klein omdat het mijn jongste is? En terwijl ik dit allemaal zit te bedenken schrijft Neeltje: ‘Maar nu ik dit zie, denk ik ineens: ben ik een loedermoeder?’

Word de ouder die je graag wilt zijn, heet de workshop die ik samen met opvoedkundige Tischa Neve een paar keer per jaar verzorg. In die workshop laten we je nadenken over de regels die je – bewust of onbewust – hanteert bij de opvoeding. Over de regels die eigenlijk schuil gaan achter dingen waar je jezelf soms (of regelmatig) over hoort zeuren. Is er bijvoorbeeld een regel ‘je mag niet wiebelen tijdens het eten.’ Heb jij de regel ‘eerst hartig dan zoet’ of ‘ontbijten doe je aan tafel’? En als je dan naar die regels kijkt, zijn dat dan regels die je zélf echt belangrijk vindt, of heb je ze per ongeluk overgenomen van je ouders? Of van je partner? Of is het wat je denkt dat ‘de maatschappij’ van je verwacht?

De volgende dag sta ik de trommel weer te vullen met boterhammen.

Moet ik de regel ‘als je twaalf bent is het tijd je eigen broodtrommel te maken’ invoeren? De volgende dag sta ik de trommel weer te vullen met boterhammen met kaas en de dag erna weer. Wel heb ik er veel over nagedacht. Maar ik kwam tot de conclusie dat ik het eigenlijk wel prima vind zo. We hebben op schooldagen zo ons eigen ochtendritueel dat we al jaren hebben en dat me goed bevalt: ik loop in mijn joggingbroek en trui naar beneden, wek de brugpieper, zet het ochtendjournaal aan, pak brood uit de vriezer, zet koffie, maak ontbijt en brood voor de broodtrommel en teken of schrijf iets op een banaan. Hij kijkt ondertussen wat YouTube, wordt langzaam wakker en kleedt zich aan. Het is eigenlijk hoe ik het ook al met zijn zes jaar oudere zus deed, voor wie ik inmiddels al een tijd geen ontbijt meer maak. Met Teun zal het ook wel goed komen.

Ja misschien houd ik hem voorlopig nog een beetje klein. Ja misschien doen die kinderen van Neeltje al vroeg best veel zelf. Wat, zo vertelde ze me later, vooral past bij hun eigen behoefte aan zelfstandigheid. Maar loedermoeders? Zolang we allemaal lekker opvoeden volgens wat we zelf belangrijk vinden, en het niet doen omdat we denken ‘dat het zo hoort’ houd ik het nog steeds gewoon op: relaxte moeders!