Sanne is moeder van Lieve en Pepijn. En ze is er maar druk mee.
‘Wat heb je toch een onwijs leuke zoon,’ zegt mijn zusje stralend als ze bij me in de keuken staat. Ze heeft net Pepijn teruggebracht van een logeerpartij. M’n zus vertelt over dat hij zo goed Jochem Myjer nadeed aan tafel, dat hij zo’n lekkere kletskous is, dat hij haar complimenten had gegeven over het eten en dat ze het zo ontwapenend vond toen hij eerlijk zei de film een beetje te spannend te vinden. ‘Hij kan zo goed vertellen wat hij ergens van vindt.’ Ik glim van trots. Je hebt gelijk, denk ik bij mezelf, ik héb ook gewoon een onwijs leuke zoon.
De dag erna sta ik op het schoolplein. Het duurt even voor de klas van Pepijn naar buiten komt. Als er uiteindelijk een horde joelende kinderen het plein op stroomt, zie ik Pepijn niet meteen. Hij verschuilt zich net achter de joelende bende. Met afhangende schouders komt hij op me af sloffen. Achter hem staat de juf mijn kant op te kijken. ‘De juf wil een gesprekje met je,’ zegt hij beteuterd als hij voor me staat.
‘O jee, ging het niet goed vandaag?’ vraag ik. Ik doe m’n best om begrip in m’n stem te leggen, met een vleugje teleurstelling. Geen idee of dat de juiste cocktail is.
Kort daarna zitten we in een klein kamertje. De juf aan het hoofd, Pepijn en ik tegenover elkaar. Ze lijken beiden nog boos te zijn. Er is niets meer over van het lieve, grappige en complimenteuze jongetje van gisteren. Hij is bozig, hij heeft weinig zin om mee te werken. Ik zie ineens de peuter die hij ooit was, die met z’n armen over elkaar geslagen ‘mooi niet!’ riep. Ik doe m’n best begrip te tonen voor de juf en begrip te tonen voor Pepijn. Het lukt me niet om een brug te slaan.
Ik snap het niet. Als Pepijn ergens gaat logeren, krijg ik complimenten. Als hij op een kinderfeestje is, krijg ik complimenten. Als hij even bij de oudere buurman en buurvrouw op het plein op bezoek is, krijg ik complimenten. En op school moet ik steeds weer bij de juf komen.
Als we thuiskomen geeft hij me een dikke knuffel en gaat de tafel dekken. Hij komt naast me staan als ik thee sta te maken. ‘Maar hoe was jouw dag, mam?’
Ik heb echt een onwijs leuke zoon.
Geen reacties