In de mailbox: noodkreet

Soms krijg ik een mail, die ik graag met jullie deel in de rubriek in de mailbox. Vorige week kreeg ik deze mail van Freya, die verdrietig is. Maar ook boos. Over de scholen in Amsterdam die een hele week dicht gingen. Zo ook de school van haar oudste. 

Ik ben er een van, een van de ouders bij wie de basisschool van haar kind een week dicht ging in Amsterdam. Het was wereldnieuws, maar tegelijkertijd lijkt het niemand iets echt te schelen.

Ik ben verdrietig, heel erg verdrietig. Want inmiddels gaat het niet meer om een zak met geld, oppas regelen of een dag staken. Het gaat om MIJN kind dat vijf dagen in de week naar de basisschool gaat om te leren lezen en schrijven, rekenen, vriendjes te maken en te gymmen. Hij legt daar de basis voor alles in zijn verdere leven, van zijn studiekeuze tot zijn carrière. Het heet niet voor niks de basisschool.

Maar de basis is kapot, althans, die vertoont hevige scheuren. Scheuren die jarenlang zijn dicht gekit en geplakt. Gymleraar heeft zijn kruisbanden gescheurd. Oplossing: Geen gymles meer. Langdurig zieke? We zetten de onderwijsassistent voor de klas. Gevolg: Werkdruk voor andere leraren stijgt, want ze hebben geen assistent. En: De onderwijsassistent is geen leerkracht. Ze zijn geweldig en doen met alle liefde hun werk, maar ze hebben niet de kennis van een gediplomeerde leerkracht. Verdelen over andere klassen en dagjes thuishouden, een vierdaagse schoolweek… Pleisters, maar niet voor de lange termijn.

Op het moment dat de juf ziek is, wordt dit opgelost door een intern begeleider voor de klas te zetten. Probleem opgelost, toch? Behalve dat alle kinderen die extra lees en taalles nodig hebben, dit hierdoor niet krijgen. Al de tijdelijke maatregelen raken vooral deze kinderen die het al lastig hebben op school.  En zo is ieder zwangerschapsverlof, iedere pensioenleeftijd of verhuizing, een mokerslag op de toch al gammele basis. Het gaat niet meer.

De overheid denkt voornamelijk in termen van geld en maatregelen waardoor er misschien over zes jaar een aantal leerkrachten bijkomt. Maar het probleem is NU. Mijn zoontje zit NU op de basisschool. En hij heeft recht op goed onderwijs. Net zoals alle ruim 5000 kinderen van de gesloten scholen in Nieuw-west. Nee, alle kinderen in Nederland hebben daar recht op. Jouw zoon of dochter en ook die van mij.

Wie is Freya?

Freya (41) is moeder van Davi (6) en Marley (2). Gek op eten, koken en recepten ontwikkelen. Ze maakte vorig jaar een keer dit weekmenu voor ons.