2020. Het jaar dat we nooit meer gaan vergeten. We zaten niet allemaal in het zelfde schuitje maar wel in dezelfde storm. Wij sluiten het jaar af met elke dag een terugblik op dit jaar van steeds iemand anders uit ons bloggersteam. Vandaag is Sanne P. aan de beurt. Die het zichzelf ook dit jaar weer niet makkelijk maakte.
Me, myself and I, schreef ik begin januari tijdens onze vakantie in Zweden op de eerste pagina van mijn spiksplinternieuwe notitieboekje. Alle bladzijdes onbeschreven, klaar om gevuld te worden met alles waar ík blij van word. Na jarenlang mezelf voorbij te zijn gerend, moest 2020 het jaar worden waarin ik de hoofdrol speelde. Want al dat zorgen voor anderen klinkt altijd wel heel nobel, maar als je niet weet wanneer te stoppen is het gewoon een monster, verkleed in een bloemetjesjurk.
Het klinkt misschien als een doorsnee goed voornemen, maar zo voelde het niet. De overtuiging dat het anders moest was te groot. En daarmee de kans om te mislukken ook. En dus zat ik begin februari alweer doorgeschoten op de bank en realiseerde ik me dat hetgeen mijn ouders me in mijn pubertijd altijd verweten – buiten de deur doe je vrolijk, maar thuis ben je een stuk chagrijn – actueler was dan ooit. Het moest anders. En zo geschiedde.
We verhuisden naar een grotemensenhuis. Er brak een pandemie uit. Afspraken werden afgezegd en harde deadlines werden verschoven. Er ontstond tijd om me te realiseren dat Me, Myself and I wel lekker bekt, maar dat ik geen idee had wat het inhoudt. Want hoe zorg ik echt goed voor mezelf? Wat heb ik nodig? Waar word ik blij van?
De oplossing school in het aloude gezegde Je weet pas wat je mist, als het er niet meer is. Want wat was mijn lontje kort toen Benja 24/7 om me heen liep, wat was mijn lijf stijf zonder yoga, wat kregen mijn onzekerheden en angsten veel ruimte toen er zo weinig mensen waren om ze mee te delen en wat snakte ik naar een knuffel van familie en vrienden.
En zo draaide 2020 dus alsnog om mij, maar in een compleet andere vorm. Het werd een zoektocht naar waar ik gelukkig van word. En ook al is de schatkist nog lang niet leeg, ik heb mijn eerste vondsten gedaan. Een daarvan is het cliché ‘Je kunt pas echt goed voor een ander zorgen, als je eerst goed voor jezelf bent’. Daarom luidt mijn jaarthema voor 2021 Me, richt ik me in 2022 op myself en staat 2023 in het teken van I. In een vrolijke bloemetjesjurk zorg ik de komende jaren met liefde voor mezelf. Omdat ik dat alleen dan ook écht voor anderen kan doen.
Geen reacties