Geregel

Wil je luizenpluizen? Een speculaas bakken voor Sinterklaas? De tekeningen sorteren? De verkleedkleren repareren? De planten verzorgen? Een online intekenlijst maken voor de oudergesprekken? De lief-en-leedpot beheren? Een smoelenboek maken van alle kinderen en hun familie? De schoolmoestuin bijhouden? Een cadeautje kopen voor de juf? De linnen tasjes wassen? En wil je eigenlijk ook in de ‘informele ouderapp’?

Iedere keer weer schiet ik in de stress van alle regelzaken. Dan wordt er gevraagd of er misschien zes ouders zijn die op donderdagochtend mee willen rijden naar de bibliotheek en volgt er al na een kwartier een ‘het is geregeld, dank je wel!’. Ik zit me dan nog af te vragen welke dag het eigenlijk is. En welk kind er ook alweer naar de bieb zou gaan. En hoe ze ook alweer heten.

Gelukkig hebben mijn lief en ik de taken goed verdeeld. Ik deed het baren, hij doet de rest. Hij sjouwt met traktaties, houdt de agenda bij en onderhoudt de contacten op het schoolplein. Hij is daar veel beter in en bovendien staat hij daar ook vier dagen en ik maar één middag.

Het is zondag en ik sta me net op te vreten over een recept waar ze de stap ‘lekker met een groene salade’ weer eens bewaard hebben voor de laatste alinea als ik een appje krijg. ‘Hoi Sanne, wil jij Lieve nog even inschrijven op de lijst…?’ Ik heb geen groene salade. En ik heb ook geen tijd voor gezeur over een inschrijflijst. ‘Heb je dit ook naar de vaders gestuurd?’ vraag ik. Nee, is het antwoord en of ik het dan even door wil sturen. Ik zeg dat te zullen doen. En dan stuur ik erachteraan: ‘Toch jammer dat het altijd als eerst bij de moeder ligt, vind ik.’

Meteen heb ik spijt. Was dat nou nodig? Moet ik altijd iedereen om de oren slaan met mijn principes? Kan ik het echt niet laten om zo’n kattig berichtje te sturen terwijl daar ook gewoon een moeder d’r best zit te doen?

Ik vertel mijn lief dat hij even iets met een intekenlijst moet regelen. ‘En misschien moet je ook even ‘sorry voor mijn vrouw’ zeggen tegen de moeder van Norah als je die ziet.’ Dat kan hij vast ook in goede banen leiden.