De uitgerekende datum van vriendin Nienke komt dichterbij en Henk is ver van huis. Voor een planner (met licht neurotische trekjes) best een dingetje.
Ik sta als één van de weinige bezoekers van muziekconferentie en festival Eurosonic/Noorderslag compleet nuchter in één van de vele Groningse kroegen. Wat als Nienke mij nu belt met de mededeling dat de bevalling is begonnen? Ik drink al weken geen alcohol meer en het is leeg op de snelweg, dus ik ben zo thuis. Maar toch. Spannend hoor deze laatste loodjes. Op mijn telefoon staan al mijn apps op stil. Het enige wat ik zal horen en voelen is een telefoontje of WhatsApp van Nienke. Om ruis te voorkomen.
Op datzelfde moment voel ik wat trillen in mijn broekzak. Het is mijn telefoon. SPANNEND. Ik haal mijn telefoon uit mijn broekzak en zie de boodschap op mijn helder verlichte scherm staan. Een zinnetje tekst dat helemaal niks aan de verbeelding over laat: ‘vergeet niet om uw huisvuil buiten te zetten.’ De afvalservice van de Gemeente Utrecht. De enige app die ik was vergeten op ‘stil’ te zetten. Ik moet lachen. ‘Doe maar rustig Henkie,’ roept een collega.
Voorafgaand aan deze dagen in Groningen heb ik wat maatregelen genomen om dit weekend zo goed mogelijk te laten verlopen. Om niks aan het toeval over te laten. Het mocht natuurlijk niet zo zijn dat ik belangrijk nieuws zou missen en iets over het hoofd zou zien. Een bevalling bijvoorbeeld.
Een goede planning voor mij echt essentieel. Om kalm te blijven. Ik wil zoveel mogelijk dingen waar ik wel invloed op heb pareren, zodat ik de spontane gebeurtenissen de baas kan zijn. Al vanaf het eerste moment heb ik een strakke planning om de babykamer en al die andere dingen tijdig klaar te hebben (lees: voordat onze baby er is). Soms gaat het plannen een beetje mis en plan ik in één weekend twee klusdagen. Als ik dan ook nog geboekt ben als DJ en de hele nacht in een club sta gaat dit ten koste van mijn nachtrust. Maar goed, eigen schuld, dan maar geen slaap. Dat is vast een goede oefening. Die planning is heilig daar wijk ik niet van af.
Maar natuurlijk blijven er spontane dingen gebeuren en dat is misschien maar goed ook. Misschien leert het me de verrassingen rondom de bevalling en later met de baby ook makkelijker aan te kunnen. Leert het me dat ik niet overal controle over kan hebben en leert het mij om te gaan met spontaniteit. Want ik ben gewoon niet zo goed in spontaan.
Noorderslag werd uiteindelijk een geweldig weekend. Op de planning stond alleen wel: zondag 21 januari ‘bed op klossen zetten.’ En dus stond ik op zondag 21 januari na een nacht van amper twee uur slaap te heisteren om ons bed op klossen te krijgen. Want tja, die heilige planning. Het is me nu in ieder geval wel duidelijk waar het spreekwoord: ‘de klos zijn’ vandaan komt.
Henk woont samen met Nienke (journalist/redacteur) in Utrecht en werkt in de muziekindustrie. In februari verwacht hij zijn eerste kind (een baby m/v) en voor De Club van Relaxte Moeders schrijft hij (on)regelmatig een column over zijn belevenissen rond het aanstaande vaderschap.
Geen reacties