Baby, Lees

Afkijken

Ik hoop dat mijn vriendin Isa niet doorheeft dat ik me niet helemaal op haar verhaal kan concentreren. Ze praat honderduit over het zojuist afgelegde consultatiebureaubezoek en hoe fijn ze het vindt om weer aan het werk te zijn. Het is niet dat haar verhaal me niet interesseert, maar ik ben zo geïntrigeerd door de manier waarop ze alles doet. Hoe ze zo voor me zit, terwijl ik haar drie maanden oude dochter op mijn arm heb. Rustig. Relaxed.

“Ja hoor, kom maar eten,” zei ze vorige week.
“Wij allemaal?” vroeg ik.
Ik word zelf nog wel eens nerveus van het koken voor mijn eigen gezin, laat staan dat iemand die zelf een kleintje heeft en net weer begonnen is met werken daar rustig onder blijft.
“Natuurlijk, gezellig!” zei ze.

Ze kan zich nogal druk maken. Over haar werk, haar gezondheid en over hoe frustrerend het is als mensen niet even die stap extra zetten, zoals zij dat wel graag doet. En toen kwam er een baby. Hoera, dacht ik. Maar ook: oei. Ik had haar nog wat meer rust en wat minder perfectionisme gegund. Want collega’s kunnen soms niet helemaal meewerken, een baby doet dat al helemaal niet. En perfectionisme en moeilijk zaken aan anderen overlaten heeft menig moeder al de das omgedaan. Ik hield mijn hart vast.

Haar meisje begint te jengelen. Ik sta op en ga met haar lopen. Mijn vriendin kijkt niet eens, ze is geen moment bezig met de vraag of ik haar kind niet op de tuintegels laat vallen. De enige die hier onrustig is, ben ik. Ik maak me zorgen over of we niet te laat eten, dat we geen kinderstoel voor Pepijn hebben, dat Lieve niet op het nieuwe tuinmeubilair mag knoeien en dat we ook weer op tijd weg moeten. Ik kijk naar Isa, die onderuitgezakt op de grote tuinbank zit en met mijn dochter kletst en ik denk aan hoe ik een jaar geleden dacht dat het toch wel handig was dat ze de boel een beetje van mij kon afkijken. Maar op dit moment is zij de relaxte moeder en niet ik. En terwijl ik langzaamaan mijn eigen rust vind door haar dochter heen en weer te wiegen, merk ik hoe trots ik op haar ben. Ze is een fantastische moeder.

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

1 Reactie

  • Reageer Miriam 8 juli 2016 at 04:59

    Wat lief geschreven! 😀

  • Laat je reactie achter