Traditiegetrouw sluiten we het jaar af met elke dag een terugblik op 2022 van steeds iemand anders uit ons bloggersteam. Vandaag blikt Marloes terug op het jaar.
‘Waarom huil je mama?’ mijn dochter kijkt me met grote ogen aan terwijl ik mijn tranen wegveeg. ‘Om oom Heiko’, antwoord ik terwijl ik haar op schoot trek. ‘Is-ie nog steeds dood?’ Ik knik en moet toch ook een beetje lachen, ‘ja, helaas wel’. En net als ik denk dat we een gesprekje over de dood gaan voeren, staat ze op en loopt ze naar de kerstboom. ‘Mag ik dan nu een kransje eten?’
Het leven gaat door. Altijd gaat het maar door. Het afgelopen jaar denderde ook weer in sneltreinvaart aan me voorbij. ‘Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik denk dat dit het beste jaar van mijn leven was’, fluisterde ik nog geen paar dagen geleden tegen mijn kersverse echtgenoot, ‘het was een jaar met zoveel hoogtepunten!’
Veertig werd ik en ik keek er helemaal niet tegenop.
Zo genoot ik van elke minuut tijdens mijn verjaardagsweekend in maart, in de Oostenrijkse sneeuw. Veertig werd ik en ik keek er helemaal niet tegenop. Mij was tenslotte verteld dat het leven dan pas begint. De coronamaatregelen versoepelden sneller dan ik kon skiën en ik stond eindelijk weer eens te lallen in een après-ski bar, proostend met onbekende Brabanders op mijn nieuwe levensjaar.
Een droom kwam uit toen ik ons boek in handen kreeg. Een echt boek met mijn naam erop, elke letter erin getypt door mijzelf! Maar het echte hoogtepunt van 2022 beleefden we op 11 november, toen we na twee jaar uitstel eindelijk elkaar het jawoord konden geven. Er werd gelachen en gehuild, het was een knalfeest en deze dag was echt de mooiste van mijn leven.
Heel even leek het alsof 2022 alleen maar uit hoogtepunten bestond
En zo waren er nog tig hoogtepuntjes in 2022. De vakanties die we hadden. De heerlijke warme dagen aan het strand, Guusje die drie werd en eindelijk haar verjaardag mét visite kon vieren. Willem die leerde lezen, Ted die meerdere keren toverde met de barbecue, de ABBA-show in Londen. Mijn beslissing om het roer om te gooien en juf te worden…
Heel even leek het alsof 2022 alleen maar uit hoogtepunten bestond. Totdat op de valreep ‘oom’ Heiko er totaal onverwacht tussenuit piepte. ‘Wordt hij echt niet meer levend?’ vraagt Guusje voor de zekerheid met een mond vol kerstkrans. Ik schud mijn hoofd van niet. ‘Dan kan hij ook niet op mijn feestje komen,’ voegt ze er schouderophalend aan toe. Want dat is hoe het gaat, het leven gaat door. Het dendert door, zeker als je bijna vier wordt. Op naar weer een nieuw jaar vol hoogte- en dieptepunten.
Geen reacties