2015: een waanzinnig jaar

Op Instagram zie ik allemaal #bestnines voorbij komen: het jaar van Instagrammers samengevat in negen foto’s. Op Twitter zie ik #mijnmoment: mooie kleine tekstjes van mensen over hun mooiste moment van het jaar. Ook ik ben deze week het jaar aan het overzien. En kom tot de conclusie dat mijn jaar niet in negen hoogtepunten is te vatten. Dat ik niet één #mijnmoment kan kiezen. Het was een waanzinnig jaar. Waarin ik van hoogtepunt naar hoogtepunt leefde.

Ik twijfelde of ik daar een overzicht van moest maken. Of het niet te veel zelfbevlekking zou zijn. Maar op de valreep besluit ik het toch te doen. Omdat het mooi is om aan het eind van het jaar uit de achtbaan te stappen en alles te overzien. Omdat ik het leuk vind om jullie in retroperspectief mee te nemen in een paar stappen die ik nam en om iedereen te bedanken die dit jaar zo waanzinnig voor me hebben gemaakt.

Skatekeet

Het was binnen ons gezin vooral het jaar van dochter Keet en van mij. Keet die voor het eerst internationale wedstrijden ging skateboarden (en succesvol) en die het hele jaar gevolgd werd door documentairemaker Edward voor de documentaire Skatekeet die in oktober op Cinekid in première ging. In het najaar bleek ze ook nog genomineerd te zijn voor de Jonge100, oftewel de honderd meest veelbelovende jongeren van Nederland. En wat zagen we haar groeien. Van verlegen meisje die het liefst haar mond hield aan het begin van het jaar, zag ik haar in november met humor heel soepel allerlei vragen beantwoorden voor een volle zaal bioscoopbezoekers.

Voor Henno en mij (en ook voor Teun) betekent het ook nogal wat, zo’n dochter die aan het uitvliegen is. We doen nogal veel apart van elkaar. Weekenden draaien om het skateboarden. Hele dagen op een skatepark, dat is niet echt iets voor het kleuterbroertje, dus we splitsten dit jaar nogal eens op. Zo besloten we dat Henno mee zou gaan met Keet naar haar eerste internationale wedstrijd in Parijs en dat Teun en ik thuis zouden blijven. Maar toen het er ernstig op leek dat ze in de finale zou komen, ging het bij mij knagen. Ik schreef er een blog over op zaterdagochtend en mede dankzij alle reactie die ik van jullie kreeg op dit blog (‘gewoon gaan!’) zat ik de volgende ochtend in de Thalys naar Parijs. Om Keet daar een paar uur later een prachtige finale te zien rijden (dank dus allemaal voor dat duwtje dat ik nog nodig had!). Keet maakte ons jaar nog spannender dan het al was. In het voorjaar reisde ik met haar naar Duitsland waar we een bizar weekend samen beleefden en in het najaar reisden we samen voor een wedstrijd naar Malmö. Ik kwam in werelden terecht waar ik zonder haar nooit geweest zou zijn en vond het fantastisch.

De liefde!

2015 zal sowieso altijd een bijzonder jaar voor ons blijven, omdat het het jaar was waarin Henno en ik, na 16 jaar verkering, eindelijk gingen trouwen. Vrienden en familie haalden opgelucht adem en maakten het e-mailadres aan: hehezegaantrouwen@hotmail.nl. Het was het jaar dat ik mijn trouwangst eindelijk overwon, dat ik überhaupt van alles overwon en dat we het feest van de eeuw gaven. Samenvatting van de dag: ik lachte, Henno huilde. En ja, hoe cliché ook, het was echt de mooiste dag van ons leven.

De club

En ondertussen groeide de Club van Relaxte Moeders maar door en door. Langzaam begon het steeds duidelijker voor me te worden dat ik er meer mee wilde doen. Mee kon doen. Toen ik begin 2015 voor een Blendle-feestje werd uitgenodigd omdat een van mijn artikelen in de top 200 van best gelezen artikelen in Blendle kwam, was dat een bevestiging dat ik een andere weg moest inslaan. Waarom zou ik met één artikel duizenden mensen naar een website sturen die niet van mij was? Dat moest slimmer kunnen. En zo begon ik dit jaar mijn zoektocht naar mijn manier. Ik ging met verschillende partijen praten en kwam erachter dat ik eerst nog heel wat huiswerk wilde doen, voordat ik stappen zou nemen. Ik snapte de wereld van de media- en bloggersbureaus niet en dat maakte me onzeker. Ik kreeg het gevoel dat iedereen iets van me wilde, maar moest eerst ontdekken wat ik zelf wilde. Het lukte me om een paar mensen om me heen te verzamelen die ik vertrouwde en die verstand hadden van deze nieuwe bussiness. Ik nam afscheid van een paar van mijn ‘oude vertrouwde’ opdrachtgevers om zo meer tijd te hebben voor deze zoektocht, maar tijdelijk dus ook minder inkomsten. Investeren was het woord van dit najaar en dat vond ik reuze spannend. Het resultaat was in ieder geval de lancering van deze website op 22 november 2015.

Boeken

Begin 2015 viel de Amerikaanse versie van Relax Mama! op mijn deurmat. Wihoe, naast een Nederlandse, Duitse en Franse variant, is hij er nu dus ook in het Amerikaans. Ik maakte met Uitgeverij Snor afspraken voor nieuwe projecten, werkte begin dit jaar als een malle aan het Relax Mama-kwartet dat in september verscheen en we spraken af dat Relax Mama in de Keuken er zou komen. Daar werken we op dit moment hard aan. Maar het grootste boekenproject was natuurlijk het boek dat ik dit jaar maakte samen met Eva Bronsveld, Miloe van Beek en Roos Schlikker. Een jaar geleden rond deze tijd hadden we een bespreking over een mogelijk volgend optreden van de Ontploetermoeders en opperde Eva dat het wel leuk zou zijn als we ook een boek zouden hebben. Appeltje eitje dachten we en ook Uitgeverij Kosmos vond het een goed idee.

Het maken van het boek met zijn vieren was een feestje. Hoewel we elkaar eigenlijk nog helemaal niet goed kenden voordat we gingen schrijven is de samenwerking alleen maar voorspoedig verlopen. Het meeste deden we op afstand. Het grootste gedeelte van het boek is tot stand gekomen via berichtjes in onze groeps-app. De grootste hick-up was eigenlijk de titel. Het schrijven van de hoofdstukken liep als een trein, we vulden elkaar aan en inspireerden elkaar, maar op de titel bleven we hangen. Ik legde op de Club van Relaxte Moeders twee mogelijke titels aan jullie voor waar niet eenduidig enthousiast op werd gereageerd en dat bevestigde ons onderbuikgevoel. Er gingen weer weken voorbij zonder dat we een klap gaven op de titel. En toen opeens was hij er. Terwijl Eva en ik in de speeltuin met de kinderen nog een keer samenvatten wat nou echt de kern van het boek was, plopte hij opeens in mijn hoofd: ‘Van achter het behang tot over je oren’. We gooiden hem de app-groep in, hielden hem voor aan vrienden en de titel was geboren.

Eind november ging het boek de wereld in. We lanceerden hem op 21 november met een optreden van de Ontploetermoeders in de Rode Hoed. Wat een feest was dat. We kregen aandacht op radio, televisie, op verschillende blogs en in een aantal bladen. We begonnen een eigen Ontploetermoeder-Facebook-pagina en in een week was de eerste druk van het boek al uitverkocht. Maar het mooiste van alles zijn toch wel alle super toffe reacties van moeders die het boek hebben gekregen voor Sinterklaas en Kerst.

En Teun dan?

Ondertussen ben ik natuurlijk ook nog gewoon de moeder van Teun. Van de kleuter die me elke ochtend wakker maakt met lieve woordjes (‘Mama je hebt zo’n lief gezichtje’). Die me twintig keer per dag de liefde verklaart. De kleine man die dit jaar met zwemles begon en die nu lacht in plaats van huilt als hij zijn fietsje pakt. Met Keet heb ik dit jaar grootse momenten beleefd, met Teun koester ik onze kleine uitstapjes. Het is een feest om met hem te knuffelen, om samen met de trein te gaan, of bij opa en oma te gaan logeren. Het was ook het jaar dat we Teun voor het eerst mee namen naar het festival Into the great Wide Open, waar ook hij een prima festivalganger bleek te zijn. En het jaar dat ik door hem werd ingewijd in de wondere wereld van Star Wars.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over de dag dat Henno veertig werd en ik met klotsende oksels een surprise party voor hem organiseerde. Of over de dag dat mijn vriendinnen me ontvoerden naar Rotterdam, terwijl ik bang was dat ze mijn vrijgezellendag vergeten waren. Ik zou ook nog kunnen schrijven over mijn weekend in Oslo met vriendinnen of Festival Grasnapolsky begin dit jaar toen we onze trouwplannen bekend maakten. Ik heb het nog niet eens gehad over mijn eigen kunsten op een skateboard en vertelde niets over onze kat Ringo die leed aan stress. En het onvergetelijke Tour de France-weekend in Utrecht. Ook dat was allemaal 2015. Een waanzinnig jaar. Ik ben jullie er allemaal dankbaar voor.

Op naar sweet 2016.