Kleuter, Lees

Ziek

Het is zeven uur ’s ochtends. Ik zit op de bank, mijn arm in een gekke knik gebogen omdat Lieve mijn hand zo graag wil vasthouden. Ze ligt opgekruld onder een dekentje en staart met lodderige oogjes voor zich uit. Haar wangen en lippen zijn donkerrood. Alles aan haar gloeit. Dat is ook niet zo gek, want een kwartier geleden gaf de thermometer 40,2 graden aan.
Iets verderop staat mijn lief in de keuken een boterham te smeren. Dat gaat nog niet zo makkelijk, omdat hij tussen zijn rechteroor en -schouder een telefoon geklemd heeft.
“Is er een plek op de bank voor een ziek kleinkind?” vraagt hij aan zijn moeder aan de andere kant van de lijn. Na een paar seconden kijkt hij met een bevestigende blik mijn kant uit.
Ik aai Lieve over haar wang. Het vooruitzicht dat ze naar oma en opa mag tovert even een glimlachje op haar gezicht.

Ik heb vandaag afspraken die ik niet af kan zeggen en mijn lief ook. Die kinderen worden nou nooit eens in het weekend ziek of als je eigenlijk toch al geen zin had om naar je werk te gaan. Gelukkig zijn daar oma en opa. Ik denk terug aan hoe ik ook altijd naar oma ging als ik ziek was. En dat ik altijd zo jaloers was op mijn zusje die veel vaker ziek was en daardoor veel vaker naar oma mocht.

Oma en opa maken een bedje op de bank en er wordt speciaal voor haar pompoensoep gemaakt. Alle aandacht is voor haar. Er is geen broertje dat om aandacht vraagt en geen was die opgevouwen moet. Eind van de middag stuurt mijn schoonvader een foto waarop ze op oma’s schoot ligt, gewikkeld in het dekentje waarmee ik haar vanochtend in de auto zette.
“Wat heerlijk om dit voor haar te kunnen doen, dat kon ik vroeger voor mijn eigen kinderen niet,” zegt mijn schoonmoeder als ik Lieve weer op kom halen. En toch vraag ik me af: had ik dat niet moeten doen?

De rest van de avond zit ze op mijn schoot, tegen me aangeplakt als een pasgeboren aapje tegen zijn moeder en ik doe niet anders dan haar knuffelen en aaien.
“Ik ben bij je.” zeg ik. “Kom maar, ik ben bij je.”
Ik ben er.

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

Geen reacties

Laat je reactie achter