Mama, zie je mij? Zie je dat mijn hoofd soms te vol zit? Dat ik het nieuwe kussen op de bank wel zie, maar niet zie dat ik mijn schoenen verkeerd om aan heb? Zie je dat ik overdag naar mijn bed loop en er in ga liggen? Zie je dat ik daar dan huil? Kom je dan naar mij toe om te vragen waarom ik daar lig? Mama, zie je dat ik het te druk vind om mij heen en hoor je het als ik zeg dat ik de geluiden van de pratende mensen om me heen te veel en te hard vind? Zie je dat ik het lastig vind wanneer iedereen lang zal ze leven zingt voor mij? Voel je dat ik dan heel dicht bij jou wil zijn? Zie je dat ik het niet fijn vind om nieuwe kleren aan te moeten? En weet jij dat ik liever mijn oude vertrouwde kleren aan wil? Help je mij dan om de nieuwe blouse, die we samen kochten, aan te trekken?
Mama, zie je mij? Zie je dat ik het spannend vind, iets zonder jou te doen. Dat ik heel veel nog niet kan? Dat ik mijn naam niet kan schrijven? Zie je dat ik buiten achter een muurtje sta te wachten op jou? Kom je dan naar mij toe om te vragen waarom ik hier sta? Mama, voel je ook de chaos in mijn hoofd? Wil je me helpen die chaos in kleine stukjes te breken?
Ik zie je. Ik zie dat je hoofdje soms te vol zit. Ik zie dat je het te druk om je heen vindt, en ik zie je huilend liggen in je bed. Ik zie dat je het spannend vindt, zonder mij bij iemand te gaan spelen, of zonder mij nieuwe dingen te doen. Ik zie dat je denkt dat je dingen niet kan, zoals je naam schrijven en dat je niet ziet wat je allemaal wel heel goed kan, zoals je naam schrijven. Ik voel dat je dicht bij mij wil zijn, en dat mag. Ik kom naar je toe. En ik zal je helpen. Kus, mama.
Geen reacties