WELKOM IN DE WERELD VAN SPEELDATES (DEEL 3 VAN 3)

In aflevering één van dit drieluik kon je alles lezen over het ‘schoolpleinleed‘ (als er bijvoorbeeld niemand wil spelen). In het tweede deel ging het over speeldates bij jou thuis en nu is deel drie aan de beurt; de meeste relaxte misschien… je kind gaat bij iemand anders spelen! Maar… dan hoop je natuurlijk wel dat je kind de leukste versie van zichzelf laat zien. In dit blog geeft opvoedkundige Eva Bronsveld weer tips!

Als jij nu denkt maar, maar… mijn kind wordt nooit gevraagd om ergens te spelen… wat dan? Die vraag kreeg ik vaker de afgelopen week, en daar ga ik een extra blog over schrijven. Die volgt dus nog.

1. Mijn kind vindt het nog zo spannend!

Of heb jij een exemplaar dat áltijd liever thuis speelt, omdat hij het eigenlijk nog te spannend vindt om bij iemand anders te spelen? Niet heel gek natuurlijk, laten we zeggen: alle begin is moeilijk en het ene kind is daar nou eenmaal sneller in dan het ander. Zou je zoon of dochter het wel durven als jij er bij bent? Je kunt die andere ouder best vragen of je de volgende keer met je kind mee mag komen, zodat hij zich wat meer op zijn gemak voelt (misschien houd je er per ongeluk zelf ook nog een leuke vriendschap aan over!). Zie je dat het goed gaat (en heb jij het wel even gezien met die andere ouder), dan kun je misschien opperen dat jij halverwege de speeldate even weggaat om een boodschap te halen of zo. Stap voor stap wordt het ergens anders spelen steeds makkelijker. En zo niet, dan komt het vast als hij of zij wat ouder is, of niet. Iedereen heeft zijn eigen tijd en gras gaat ook niet harder groeien als je er aan trekt.

2. Leg je kind zo nodig een beetje uit hoe het werkt

Zoals je in deel 2 van dit drieluik hebt kunnen lezen, is het logisch dat er in ieder huis weer andere waarden en normen, en regels gelden. Dat is leerzaam voor je kind, maar kan voor een ‘beginner’ ook verwarrend zijn. Je kunt hier met jouw telg van te voren een gesprekje over aangaan, én afspraken met hem (of haar) maken over wat hij wel en niet mag doen bij een ander thuis.

3. Als ze bij die ander veel meer mogen (snoep, scherm)

In de vorige aflevering hadden we het er ook al over: ieder gezin heeft zijn eigen gewoontes en regels. Het kan gebeuren dat de regels bij een ander behoorlijk indruisen tegen wat jij je kinderen wilt meegeven. Misschien is voor jou gezonde voeding heel belangrijk en eten je kinderen bijna geen snoep, maar krijgen ze bij dat klasgenootje thuis gerust een Magnum. Of mogen ze bij jou maximaal een halfuur op de tablet, maar mogen ze bij het vriendje de hele middag gamen. Dat kan een dilemma zijn. Je kunt dit natuurlijk een keer bespreken met die andere ouder. Je kunt vragen of ze daar misschien rekening mee wil houden. Zeker als je kind slecht reageert op bepaalde voedingsstoffen kun je best aangeven dat jouw kind iets niet mag eten, en kun je iets anders meegeven. Maar eigenlijk werkt loslaten meestal het beste. Je kind zal nog wel vaker op plekken komen waar het anders is dan bij jullie (en dat is ook goed voor zijn ontwikkeling!). Hij gaat daar uiteindelijk ook zijn eigen keuzes in maken.

4. Het ophaaldrama als ze bij iemand anders spelen

Ook als ze bij een ander gaan spelen, kunnen er nog weleens wat lastige dingen zijn. Zo kan het zijn dat jouw kind last heeft van het ophaaldrama. Er zijn behoorlijk wat kinderen, zeker in de kleuterleeftijd, die enorme moeite hebben met weggaan. Of kinderen die de hele middag superlekker gespeeld hebben maar zich huilend ter aarde werpen op het moment dat jij binnenkomt. Op zich niet erg, alhoewel je het er zelf behoorlijk warm van kunt krijgen. Meestal gaat het vanzelf wel over en iedere ouder is allang blij dat ze zien dat het bij anderen ook niet altijd vlekkeloos gaat en het dus niks is om je voor te schamen. Maar lastig is het natuurlijk wel. Je kunt eens kijken of je het ophaalgebeuren net wat makkelijker kunt maken voor je kind. Spreek bijvoorbeeld met die andere ouder af dat je tien minuten voordat je er bent een berichtje stuurt zodat hij of zij de kinderen alvast kan waarschuwen. Dan is er nog net genoeg tijd om een spelletje af te ronden, en kan je kind gelijk wennen aan het idee dat jij er bijna bent om hem op te halen. Daarbij is je kind dan al startklaar om meegenomen te worden, waardoor de overgang een stuk soepeler verloopt.

Ook kun je eens met je kind zelf bespreken hoe het afscheid verloopt en hoe hij het zelf het liefste wil. Wil hij nog even vijf minuten afronden terwijl jij met de ouder kletst, of kiezen jullie er juist voor om snel weg te gaan? Bepaalde rituelen kunnen ook helpen. Hand in hand naar buiten lopen, een bepaald codewoord waardoor je kind weet dat het nu echt tijd is om te gaan of buiten op straat altijd een gek dansje doen kunnen de lucht ook klaren. Bespreek en oefen dit van tevoren thuis.

5. Bedankt voor het spelen!

Een goed opgevoed kind willen we allemaal. Maar toch… hamer bij het ophalen niet te veel op beleefdheden. Aan het eind van zo’n speeldate is de koek vaak wel op en een verplicht ‘dank je wel voor het spelen’ is soms gewoon net te veel. In het kader van ‘kinderen leren vaak meer van wat je zelf doet’: bedank vooral zelf uitbundig. Waarschijnlijk valt het dan niemand op dat je kind niks zegt. Juist door er de nadruk op te leggen, valt het harder op als ze het niet doen. De meeste kinderen nemen het op termijn vanzelf over als ze het jou zien doen. Dit wil helemaal niet zeggen dat je ze geen manieren moet leren, de vraag is alleen: wat is het juiste moment? Je kunt het ook zachtjes in zijn oor fluisteren als je wegloopt. Of je kunt thuis af en toe uitleggen waarom het fijn is als hij bedankt voor het spelen. En als je het echt belangrijk vindt dat hij het op het moment zelf doet, dan zou je een signaal kunnen afspreken zodat je hem er ongemerkt aan kunt herinneren, zonder hem ter plekke al te veel voor het blok te zetten.