Lees, Zwanger

Wachten op Wonder Woman

Kiki is inmiddels 16 weken zwanger. Het tweede trimester, waar ze zo reikhalzend naar heeft uitgekeken, is aangebroken.

Op reis tijdens mijn tweede trimester: alsof ik het bewust zo gepland heb. ‘Je hebt dan zoveel energie!’ Na 11,5 week van oververmoeidheid verheug ik me daarop!

In Buenos Aires – onze eerste reisweek – vind ik het allemaal niet zo erg. Rond negen uur ’s avonds, als deze stad pas echt tot leven komt, lig ik alweer te ronken. Ik ben dan pas elf weken zwanger en het duurt nog maar eventjes dat eerste trimester. Het wachten is op Wonder Woman.

De eerste dagen in Chili zijn niet veel anders. Biologisch gezien is de placenta nu ‘af’ en kan hij de voeding van de baby op zich nemen. De boekjes beloofden me dat dat heel veel energie zou schelen. Appjes van het thuisfront negeer ik deze week een beetje. Iedere keer die vraag hoe ik me voel benadrukt dat Wonder Woman nog nergens te bekennen is. Ik duik moe en teleurgesteld terug mijn bed in. Wanneer zal ze komen?

In het Zuiden van Chili (Noord-Patagonie) duiken we de échte kou in. Sneeuw zelfs, als we ietwat stijgen om een vulkaan en watervallen te bekijken. ’s Avonds kruipen we voor de open haard terwijl het in Nederland 27 graden is. We huren een autootje om wat dagtripjes te maken op ons eigen tempo. Een kop thee en een boek vervangen nu het middagdutje. Een goed begin, hoewel het natuurlijk altijd beter kan. Een echte Wonder Woman word ik nog niet hier in de kou.

Met 14 weken zijn we op het Paaseiland. Eindelijk niet alleen maar vitamine D via de aanvullende pot zwangerschapspillen, maar echte zonnestralen en korte mouwen. Volgens mijn appje is mijn hart met 20% gegroeid om het teveel aan bloed beter te kunnen rondpompen en zou ik moeten overlopen van energie.
We huren een fiets en hoewel ik mezelf tijdens het avontuur niet megastoer voel (ik stap om de vijfhonderd meter af wegens te steil of te rotsachtig, wegens dorst of wegens moe) ben ik binnen een uur boven op een vulkaan met prachtig uitzicht, zoef ik stralend naar beneden en knallen we nog zo’n 35 km verder met onze mountainbikes over het eiland. Hier is ze dan, de eerste glimp van Wonder Woman.

Week 15 begint in de woestijn van Chili op drieduizend meter hoogte. Zonder fysieke inspanningen (dus geen fietsen maar gemakkelijke tourbusjes) kunnen we hier echt de mooiste dingen op aarde zien: flamingo’s in de woestijn, zoutvlakten, spiegelmeren. Het is hier zo prachtig. Ik loop stap voor stap, neem veel rust om in te ademen. We doen alleen trips van halve dagen, zodat ik met deze hoogte goed kan bijkomen. Ondanks de liters water en voorzichtigheid merk ik de hoogte wel, maar dat heeft iedereen om me heen. Zou Wonder Woman er stiekem voor zorgen dat dit al zo goed gaat?

Ik schrijf dit twee dagen voor week 16 start. Aan de kust heb ik een fietstocht van 25 kilometer gemaakt, en in een vallei heb ik vol energie aan mijn nieuwe plannen gewerkt. Hoewel ik ’s ochtends met moeite uit bed kom, blijken mijn vermoeidheidsaanvallen eerder een teken van te weinig brandstof. Meer empanada’s dus voor de baby! Alleen de continue kou blijft me energie kosten. Maar ook Wonder Woman draagt vast wel eens een winterjas.

Als je het leuk vindt, kun je Kiki volgen op haar reis via Instagram. Je vindt haar account hier.

Wie is Kiki?

Kiki Bakker (34) woont samen met Mark in Amsterdam. Ze heeft net haar baan opgezegd en reist 2,5 maand rond. Ze start haar eigen bedrijf in community building, employee engagement en ambassadeurscampagnes voor bedrijven en organisaties. Ze eet graag broccoli en is dol op zoete salmiak. Ze is een van de @kortschrijvers op Twitter en verliest altijd met bowlen.

Hoe de eerste weken van Kiki’s zwangerschap verliepen kun je hier lezen!

 

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

Geen reacties

Laat je reactie achter