Lees, relatie

Verrassing

Het is zomer, we staan op een camping in Frankrijk en ik ben jarig. Mijn lief heeft met Lieve en Pepijn de tent versierd en verse croissants gehaald. Er hangen vlaggetjes en slingers en de zon schijnt.

De ontbijttafel staat klaar, Lieve en Pepijn zitten al aan tafel en ik mag aanschuiven. “Oh, de koffie!” mompelt mijn geliefde warrig en hij glipt nog even snel de tent in.
Meteen buigt Lieve naar mij en ze kijkt me met glinsterende oogjes aan. Ik glimlach naar haar. Dan fluistert ze snel: “Papa wil met jou trouwen. Hij heeft ook een ring, kijk, daar!”
Ze wijst naar de poot van de campingtafel. Daar zie ik een zakje liggen waarin duidelijk de contouren van een klein vierkant doosje zichtbaar zijn. Ik schrik. Lieve lacht me stralend toe.

Echt? Gaat dit echt gebeuren? Ik val niet echt in de categorie meisje-meisje, maar ik heb wel een echte meisjesdroom: ik wil heel graag trouwen. Ik heb al minstens zeven jaar een Pinterestbord met sfeerplaatjes en jurken en eens in de zoveel tijd barst ik weer in huilen uit om te smeken wanneer hij me nou eens gaat vragen. Ik ben het stadium van de stille hints allang voorbij. Schaamteloos.
Maar nu, deze vakantie? We hebben nogal een pittige periode achter de rug. Ik kreeg een burn-out waardoor hij alles alleen moest doen. Er was veel liefde, maar vrolijk was het niet.

Mijn vriend schuift aan en kijkt me vol spanning aan.
“Wil je eerst je ontbijt of eerst je cadeau?” vraagt hij. Hij heeft niet gehoord dat zijn dochter net zijn cadeau verklapt heeft. Moet ik dat nou vertellen? Dat kan toch niet?
“Eh, mijn cadeau,” stamel ik.

Hij buigt naar de tafelpoot en pakt uit een tasje dat ernaast staat het dikke boek van Toon Tellegen waar ik graag bij bijzondere gelegenheden uit voorlees. Hij begint hakkelend een speciaal voor mij uitgezocht verhaaltje voor te lezen. Ik kan me er maar slecht op concentreren. Ik kijk naar Lieve die het zakje met doosje nu in haar handen heeft en me glunderend aankijkt.
Dit gebeurt echt. Het gaat gebeuren. Ik zit met piekhaar op een gammele campingstoel, uitgeblust en minstens tien kilo zwaarder dan de zomer ervoor en hij gaat me nu ten huwelijk vragen. Mijn ogen prikken.

Hij klapt het boek dicht. Ik heb geen idee waar het verhaal over ging. Dan loopt hij naar me toe en gaat op beide knieën zitten.
“Wil je met me trouwen?” vraagt hij.
“Ja. Ja!” roep ik. Ik omhels hem en fluister dan in zijn oor: “Lieve heeft het net verklapt.”
“Echt?” zegt hij verbaasd. “Ik was bang dat ze het zou vertellen, daarom heb ik het pas net voor we gingen ontbijten verteld. Hoe dan?”
“Je ging koffie halen.”

We moeten lachen. Toch was het een verrassing. We gaan trouwen! Leve de liefde.

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

2 Reacties

  • Reageer Autisme Storm 15 februari 2019 at 05:08

    Leuke tips om zeker mee te nemen voor die gelegenheden. Kijk gerust ook eens op mijn blog: autismestorm.home.blog .

  • Reageer Vijf redenen waarom je wel/geen kinderen op je bruiloft wil hebben - Club van relaxte moeders 9 november 2019 at 15:11

    […] jaar vroeg mijn lief mij ten huwelijk en anderhalve maand geleden trouwden we. Op de dag dat we 12,5 jaar samen waren. […]

  • Laat je reactie achter