Verlanglijstje

Michelle is getrouwd met Marcel en moeder van Nova (3) en Amber die binnenkort 8 wordt.

‘Ik wil een errup!’ roept Amber terwijl ze over mijn schouder op het scherm van mijn telefoon kijkt.
‘Wat is nou weer een errup?’ vraag ik.
‘Dat wéét je toch wel, daar kan je uit drinken,’ zegt ze met oogrol en bijpassend handgebaar.
‘Oh een Air Up, wat moet je dáár nou weer mee?’
‘Nou gewoon, dat vind ik leuk.’
‘Veertig euro voor water met een smaakje?! Ja dag!’ roep ik na een rondje Google.
‘Ja maar Silke en Hidde hebben ‘m ook!’ en ze stampvoet de kamer uit.

Onze Amber is binnenkort jarig en ik ben begonnen met het vullen van haar online lijstje. Een lastig klusje, want er is werkelijk níets wat ze nodig heeft. Hoewel wij zelf amper speelgoed kopen, komen we er om de een of andere reden in om. En mijn kinderen spelen helaas maar met een fractie van die enorme berg. Dus die Air Up zie ik daar al in verdwijnen.

Het voelt voor mij altijd een beetje walgelijk.

Ik vind die overdaad godgeklaagd met alle armoede en ellende in de wereld. Nu kan Amber er natuurlijk niets aan doen dat ze stijf van het privilege geboren is, maar om zo vreselijk diep na te moeten denken over wat er nu weer op dat lijstje moet; het voelt voor mij altijd een beetje walgelijk. En het feit dat ik überhaupt de keuze heb om wel of geen cadeaus voor mijn kind te kopen versterkt dit gevoel.

Toch kies ik er natuurlijk voor haar niet teleur te stellen, en de opa’s en oma’s met lege handen laten komen is ook zo wat. Dus cadeautjes komen er, en dan is zo’n lijstje vet handig. Al is het maar om het een en ander in goede banen te leiden en de hoeveelheid meuk tot het minimum te beperken. Ik begin daarom tijdig met vragen aan Amber wat ze wil, filter daar het minst nutteloze uit en zoek er de winkels en links van allerhande webshops bij. Deze keer bezoeken we zelfs een soort nerd-winkel met een hele Harry Potter afdeling, in het kader van haar Hermione Granger-fase.

‘Ik wil ook een dekbed van Harry Potter of Hermione!’ roept ze verrukt als ze daar een aantal van ziet liggen. Leuk én praktisch, dus die gaat meteen op het lijstje.
‘En die grote Hedwig-knuffel!’

Ik zucht, denkende aan de naar schatting 486 knuffels die mijn dochters samen in hun bezit hebben. ‘Je weet dat je niet alles krijgt wat je wil hè Amber, want mensen kiezen zelf iets van dat lijstje, daar heb ik geen invloed op,’ en ik plaats de witte sneeuwuil van 50 centimeter in een denkbeeldig rond archief.

Zo zetten we uiteindelijk best een leuk lijstje in elkaar. Een waarbij ik me iets minder walgelijk voel. Het bevat spelletjes, boeken, praktische zaken en vooruit, een heel klein beetje meuk. En die Air Up? Die vraagt ze maar aan Sinterklaas. Kunnen we die de schuld geven.