Baby, Lees

Verhuizen

Als Marloes is 2016 onverwacht zwanger raakt, denken zij en haar vriend dat ze makkelijk in hun tweekamerappartementje kunnen blijven wonen…

‘En waar gaan jullie dan wonen?’ De vraag van mijn moeder blijft hangen in de lucht terwijl ik haar vragend aankijk. ‘Eh, hier gewoon, hoezo?’ Ze haalt haar schouders op en kijkt mijn tweekamerappartementje rond. ‘Oh nou ja, ik dacht dat jullie misschien wel iets groters zouden willen nu er een baby komt.’ Geïrriteerd slaak ik een diepe zucht als ik de kamer uitstamp. ‘Alsof zo’n baby zoveel ruimte inneemt!’

Een kleine drie weken krijg ik het opeens Spaans benauwd als ik ons zelfde appartement rondkijk. De keuken lijkt wel twee keer zo klein nu er dozen met flesjes, flessenwarmers, en spenen staan opgestapeld op het aanrecht. Door de gang kan ik niet eens meer normaal lopen vanwege een doos in het formaat koelkast waar de kinderwagen in zit. Onze woonkamer is tegenwoordig opgesierd door een box die gebruikt wordt als opslagplaats voor alle overige babyspullen.

Opeens komen de muren op me af

Ik kijk op het lijstje van de babywinkel wat er nog ontbreekt. Een commode, het ledikant, een luieremmer, wipstoel, babygym, luiers, kleding… De muren komen op me af en ik zie zwarte vlekken voor mijn ogen als ik me dramatisch naast mijn vriend op de bank laat vallen. ‘We moeten hier weg! We moeten hier nú weg! Ons huis is veel te klein voor een kind!’ Ik snik met grote halen terwijl het snot uit mijn neus druipt.

Daadkrachtig en zorgzaam als hij is, wrijft mijn vriend over mijn rug. ‘Ik ga morgen bellen met een hypotheekadviseur om te kijken naar onze mogelijkheden. De kans is groot dat we nog niet verhuisd zijn als de baby komt, maar voorlopig hebben we hier echt wel plek genoeg. We zijn weg voordat die kleine kan kruipen.’

Een hypotheek komt op de to do lijst

‘Dus jullie gaan wél verhuizen?’ vraagt mijn moeder de volgende dag aan de telefoon. ‘Ja, dat is wel de bedoeling, dit huis is gewoon niet groot genoeg voor een opgroeiend kind vinden we…’ Aan de andere kant van de lijn is het even stil, het lijkt erop dat mijn moeder haar woorden in wil slikken. Voor de zoveelste keer had ze weer eens gelijk, het duurde gewoon weer even voordat ik het zelf inzag. Op mijn to do lijstje staat nu ook een hypotheek, net als het zoeken naar een huis. Maar eerst nog “even” bevallen.

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

Geen reacties

Laat je reactie achter