Uitproberen

Natanja blogt over haar leven als moeder van een zoon van tien en een dochter van 13. En over zichzelf natuurlijk 😉 

Het is donderdagmiddag en mijn man en ik zitten aan tafel bij Ans, de leerlingbegeleidster van onze dochter. Ans helpt haar met de planning, ondersteunt praktisch, maar ook mentaal. Vandaag luisteren wij naar haar bevindingen. We bespreken hoe het gaat in de klas, met haar cijfers, hoe we thuis het gesprek voeren over school. En hoe het gebrek aan motivatie bij dochter een heikel punt is in al die gesprekken. Dan lijkt Ans even te twijfelen. ‘Er is ook iets dat mij opvalt in dit hele gebeuren,’ zegt ze. ‘En dat is dat jullie dochter nogal een fixed mindset heeft.’ Onzeker peilt ze onze reactie, alsof ze verwacht dat we in verzet gaan. Ik lach, omdat ik haar wil geruststellen. Maar ik voel ook het ongemak. ‘Daar verras je ons niet mee,’ zeg ik. ‘Dat hebben we al vaker ondervonden.‘ 

Ik vertel over de eerste zwemles, al jaren geleden. In het zwembad zag ze een andere meisje meters ver onder water zwemmen, door een grote grijze ring. Oefenend voor haar diploma. ‘Mam, ik ga niet meer op zwemles. Want dát,’ wijzend naar de ring, ‘kan ik niet.‘ Of toen ze wilde leren fietsen. Uiteraard schampte ze de stoeprand, zwabberde alle kanten op, kukelde om in de bosjes langs de straat. Na een aantal keer proberen weigerde ze nog op haar fietsje te stappen. ‘Ik leer het toch nooit,’ stampvoette ze. 

Ongemakkelijk vind ik het, want zo kom je er toch niet?

Ongemakkelijk vind ik het, want zo kom je er toch niet? Wat heb ik al vaak tegen mijn kinderen aangepraat over hoe je dingen leert. Dat dat soms uitproberen is. Dat het helpt om te leren van de mensen die je al zijn voorgegaan, of hulp van hen te krijgen. Dat iets zomaar kan lukken, omdat je er aanleg of talent voor hebt, maar dat er ook dingen zijn die je gewoonweg moet oefenen. En dat dat oefenen echt niet altijd hoeft te betekenen dat je voor het hoogst haalbare gaat. Ben je gek. Leren kan ook gewoon leuk zijn. Geniet van het proces, enzo. Lekker vanuit je groei-mindset.
Nou, mooi niet. Als jong kind ging dit bij haar van oor in, oor uit. Nu is dochter een tiener en zit ze sowieso niet te wachten op denken vanuit een andere mindset. 

Toch lukt het me, een week later, om haar duidelijk te maken wat ik bedoel. Mopperend zit ze achter haar laptop, dat ze een stóm leesverslag moet maken voor Duits. ‘Dit lukt me nóóit,’ roept ze, en schuift haar laptop opzij. ‘Mag ik met je meekijken? vraag ik. En zowaar, ze laat het toe. Ik laat haar zien hoe ze stap voor stap de vragen kan doornemen. Met rust en geduld de juiste informatie bij elkaar schrapen om tot een antwoord te komen. Een heel uur zitten we naast elkaar, dan is de opdracht af. Ze lijkt er bijna lol in te krijgen. Groot is mijn genoegen als er na een week een acht op Magister prijkt. ‘We’ hebben een voldoende! 

‘s Avonds bij het avondeten kan ik het niet laten om voorzichtig het cijfer te benoemen. ‘Begrijp je nu een beetje dat onderzoeken hoe iets wél kan lukken je ook werkelijk succes kan opleveren? ‘Jáá mam. Ik heb je gehoord.’ Lichtelijk geïrriteerd prikt ze in haar eten. Ik onderdruk een triomfantelijk lachje.