Traditiegetrouw sluiten we het jaar af met elke dag een terugblik op 2023 van steeds iemand anders uit ons bloggersteam. Vandaag blikt Ingelise terug op het jaar.
‘Planner season is here!’, ‘Start setting your goals for the new year now!’ Tegen eind november beginnen die teksten op te duiken in mijn podcastfeed. Ik ben een sucker voor Amerikaanse blogs over productiviteit en planning waarin het lijkt of het leven eenvoudig maakbaar is met een mooie agenda en de juiste mindset. Ieder jaar doe ik weer enthousiast mee met het maken van lijstjes met goede voornemens en plannen voor het nieuwe jaar. Een lijst maken met 24 dingen die je in 2024 wil doen? I’m in! En natuurlijk neem ik me altijd weer plechtig voor om ruim op tijd te beginnen met het plannen van de kinderverjaardagen, het voorbereiden van vakanties en het inslaan van cadeaus voor de feestdagen.
Helaas haalt het leven me ieder jaar weer keihard in.
Helaas haalt het leven me ieder jaar weer keihard in. Tegen de tijd dat de school na de zomer weer is opgestart, we startgesprekken hebben afgerond voor drie kinderen, gevolgd door een heidag op het werk en de verjaardag van de jongste tussendoor, staat de herfstvakantie alweer naar me te zwaaien. ‘Moet je niet eens beginnen met inpakken? En hebben de kinderen nog wel passende winterjassen en dito schoenen, want het wordt alweer koud!’ Zit de vakantie erop, dan verschijnt Sint Maarten op mijn to-do-lijst en moeten er lampionnen geknutseld. En het snoep is nog niet op of de eerste schoenen worden weer gezet. Had ik me niet voorgenomen om deze keer in al in september een voorraad aan te leggen met kleine cadeautjes? Uhm, tja.
Als klap op de vuurpijl bleken dit jaar bij onze lokale kweker de kerstbomen in het weekend na Sinterklaas al uitverkocht. ‘Ons seizoen zit er al weer op mevrouw’. Planner fail compleet. Weer ben ik teleurgesteld in mezelf. Wat ben ik toch een sukkel die altijd maar achter de feiten aanloopt. Wat zou het leven mooi kunnen zijn als ik on top of things was. In gedachten zie ik mezelf aan het eind van de dag met sereen alle afgeronde taken van mijn lijstje afvinken en met een gelukzalige glimlach op de bank neerploffen. Klaar voor weer een nieuwe perfect getimede dag. Wat zou ik daar allemaal wel niet uit kunnen halen? Plezier! In het moment zijn!
Waarom begon ik er toch niet eerder aan?
Maar natuurlijk zit ik half december weer uit te blazen van een week die als een sneltrein op me af kwam denderen. Mijn hoofd loopt over en er hijgen nog honderd klussen in mijn nek. Van waxinelichtjes verzamelen voor school tot feestkleding kopen en kerstkaarten maken. Waarom begon ik er toch niet eerder aan? Nou, realiseer ik me dan: omdat ik deze week drie middelbare scholen bezocht met mijn achtstegroeper met keuzestress, veertig uren op het werk aantikte, op tijd op de zwem-, judo, én dansles arriveerde, de verjaardag van een dierbare niet vergat en ook nog gewoon een rondje ging hardlopen. Best goed bezig eigenlijk, al zeg ik het zelf.
Zou mijn goede voornemen voor komend jaar niet moeten zijn om iets minder streng te zijn voor mezelf? Om de kar niet verder vol te laden als hij al bijna omvalt? Ik neem me voor komend jaar maar eens tevreden te zijn met wat er allemaal lukt. Om me niet te veel te focussen op de to-do’s maar vooral op de ta-da’s (ook gejat van een Amerikaanse blogger). Gaat het me lukken? Het plan is er hè.
Geen reacties