Traditiegetrouw sluiten we het jaar af met elke dag een terugblik op 2023 van steeds iemand anders uit ons bloggersteam. Vandaag blikt Krissie terug op het jaar.
‘Oef, lekker zeg…’ Met een diepe zucht rek ik me van top tot teen uit, terwijl ik een rood geruit fleecedekentje over mezelf heen gooi. We hebben net gegeten, mijn man Mattijs heeft zojuist de voordeur achter zich dichtgetrokken voor een wandeling met de hond, de keuken is gepoetst én ik heb gestofzuigd. Tijd om even helemaal niks te doen. In de verte hoor ik Thomas meezingen met de radio en Vera bellen met een schoolvriendin. Toch lijkt het stiller in huis dan ooit.
Ook Thomas nestelt zich tegenwoordig het liefste op zijn eigen kamer.
Waar Vera zich al wel vaker boven afzonderde, lag Thomas tot voor kort nog graag languit beneden voor de tv. Gio, Enzo Knol en eindeloos veel pretparkvloggers kwamen op het beeldscherm voorbij, terwijl ik naast hem opgekruld in een hoekje van de bank zat en meekeek. Maar onlangs heb ik zelf via Instagram moeten vernemen dat Enzo zijn eerste kindje verwacht met vriendin Myron, want ook Thomas nestelt zich tegenwoordig het liefste op zijn eigen kamer. Hij kocht zelfs van zijn gespaarde zakgeld een tweepersoonsbed en een extra zacht dekbedovertrek, om het zichzelf nog comfortabeler te maken.
Wat een contrast met een paar jaar geleden. Toen was er eigenlijk altijd wel reuring in huis. De één mikte een grote bak Lego omver in de woonkamer om een zo lang mogelijke treinbaan te bouwen en de ander plakte met klodders lijm en meters washitape talloze gekleurde papiertjes aan elkaar om een boekje van te knutselen, terwijl ik probeerde een enigszins gezonde avondmaaltijd in elkaar te flansen in een zo kort mogelijk tijdsbestek. Het had wel iets, die onstuimige tijd. Toch was toen het punt waarop de kinderen naar bed toe gingen één van de mooiste momenten van de dag. Eindelijk rust.
Aan goede voornemens doe ik normaliter nooit.
Sinds dit jaar kabbelt de vooravond meestal gezapig richting het tijdstip waarop ik maar eens op mijn gemakje naar boven hobbel om iets te zeggen over tanden poetsen en computers afsluiten. Tot die tijd doet ieder in huis zijn eigen ding en kan ik dus gewoon onder een dekentje op de bank liggen als ik dat wil. Natuurlijk gaat het leven met twee pubers zelden over rozen, maar wat een luxe is dat! Aan goede voornemens doe ik normaliter nooit, maar toch denk ik erover na hier voor 2024 van start gaat verandering in te brengen. Want zou het mij, degene die nóóit overdag slaapt behalve wanneer ze hondsberoerd is, ook gaan lukken om zelfs een keer een dutje te doen?
Geen reacties