Meike is moeder van een meisje (van 3 jaar) en een klein meneertje van zeven maanden.
Er wordt wel eens geschreeuwd bij ons in huis. Door alle vier de bewoners. De ene vooral als ie honger heeft, de ander als ze d’r zin niet krijgt. De overige twee als die ene vervelend wordt omdat ze d’r zin niet krijgt.
Sinds Frozen in ons huis is geïntroduceerd, gaat de award voor schreeuwlelijk van de dag regelmatig naar de dames die verantwoordelijk zijn voor de stemmen van Elsa en Anna.
Het begon met de Engelse versie van Frozen, ‘Let it go’ kwam op de radar van de peuter en al snel moest het nummer regelmatig aan. Ronddraaiend waande ze zich Elsa, die in de film eigenlijk altijd chagrijnig en nukkig is. Volgens mij is Anna vooral de leuke bikkel, maar goed. Al snel werden ook de Nederlandse liedjes bekend, vooral die over de sneeuwpop maken. Een prima liedje.
Maar tijdens een paar andere nummers wordt het gezang steeds heftiger. Naarmate het liedje voortduurt gaat het volume van de zangeressen omhoog. Het liedje over het onbekende oord bijvoorbeeld, waarin de zangeres in een soort oer-OOOOOOOORD losbarst en het volume even is opgehoogd.
Meerdere liedjes eindigen in een soort loeiwedstrijd. Na afloop moet ik ervan bijkomen. Iedereen overprikkeld. Dan luister ik bijna liever naar het geschreeuw van de twee kids.
Geen reacties