Anderhalf jaar geleden verhuisde Susan met haar inmiddels twaalf-jarige zoon en haar man naar New York. Als snel kwam er corona. En nu een echte sneeuwstorm.
Daar loop ik dan in de supermarkt, met kaakjes en toiletpapier. Ik gooi nog extra pak pannenkoekenmeel in mijn mandje. Oh ja, en kaarsen. Het is druk in de winkel, ik ben niet de enige die nog even wat spullen wil inslaan. Ik krijg een deja vu van mid maart.
Na een jaar met Covid, Black Lives Matter protesten en de verkiezingen ontbrak deze nog op de lijst: een serieuze winterstorm. Vorig jaar hadden we een milde winter met amper sneeuw. Maar nu werd er wel dertig centimer voorspeld. En zo’n winterstorm wordt hier heel serieus genomen.
Gisterenochtend kregen we een mail van het elektriciteitsbedrijf met tips: laat voor de storm je bad vollopen met water, zorg dat je laptops en telefoons opgeladen zijn, haal batterijen voor je zaklamp en haal voldoende kaarsen in huis. Ik las het met wat verbazing. maar met alle elektriciteitspalen boven de grond misschien toch maar doen?
Ik sta in de rij met mijn mandje vol. Met kaarsen en batterijen. Mijn telefoon piept: een weeralarm. Blijf vanavond binnen. Honderd procent kans op sneeuw de komende tien uur. Ik glimlach.
Bij hevige sneeuw gaat de school dicht
Als ik thuis kom is onze puber via Facetime druk in discussie met zijn klasgenoten. Ook hier is school weer terug naar remote learning vanuit huis, in ieder geval tot half januari. De grote vraag is nu of snow days dan ook gelden. Bij hevige sneeuw gaat de school namelijk dicht, ligt het openbaar vervoer vaak stil en hoeven winkels niet open. Een snow day: een soort mini lock down. Maar wat als je al thuis bent? “Tuurlijk, een snow day is een snow day.” “Dat hoort in New York.” De school had nog niks besloten, maar de kinderen zijn het erover eens. Het is zooooo oneerlijk als er geen snow day zou komen.
Inmiddels dwarrelt de eerste sneeuw naar beneden. De harde wind speelt met de vlokken. De straat wordt wit, het licht is prachtig en het wordt langzaam heel stil. We trekken onze jas aan, muts op en onze sneeuwschoenen aan. Vol verwachting vorig jaar gekocht en nu kunnen ze aan. Met onze mondkapjes op (die zijn ook nog eens lekker warm) lopen we naar buiten.
“Morgen hebben we toch snow day!” juicht onze puber als hij snel even op zijn telefoon kijkt. We halen nog wat wijn en wandelen door de steeds harder vallende sneeuw terug naar huis.
Dit is nou een lockdown waar we vrolijk van worden.
Geen reacties