Michelle is getrouwd met Marcel en moeder van Nova (3) en Amber (8).
‘Nee!’ roept Nova triomfantelijk als ik haar voorstel naar de wc te gaan. Al mopperend doe ik haar maar weer een extra large-luier aan op het aankleedkussen waarop inmiddels alleen haar romp past. Ik blijf het maar vragen, want soms wil ze namelijk wel naar de wc. Al doet ze daar -tot haar grote hilariteit- niet veel meer dan scheten laten.
Vrij naïef was ik er vanuit gegaan dat we dat zindelijk worden wel even zouden fixen, net als bij haar zus destijds. Die was het namelijk vóór haar derde verjaardag, en dat ging zó makkelijk dat ik het op wat ongelukjes na niet eens goed kan herinneren. Hoe anders is dat bij deze kleine weiger-tante. Die meid is nu 3,5 en ik vind het een uitdaging. Door het weigeren, maar ook door de enorme hoeveelheden die ze inmiddels produceert. We zouden het bijna professioneel af kunnen laten afvoeren naar een mestverwerker.
Nee, onze Nova bezwijkt niet onder groepsdruk.
Maar daar heeft ze allemaal geen boodschap aan, ook niet aan de beloftes aan cadeaus of het feit dat haar vriendjes op het kinderdagverblijf allemaal wél naar de wc gaan. ‘Moeten zij weten,’ lees ik van haar gezichtje als ik het ter sprake breng. Nee, onze Nova bezwijkt niet onder groepsdruk. Wat natuurlijk goed is en een assertiviteitscursus zal ze zeker niet nodig hebben, maar wij zijn onderhand ten einde raad. En het idee dat ze over vijf maanden naar school gaat en de hele dag met een vieze luier moet lopen omdat zo’n juf -heel begrijpelijk- wel iets beters te doen heeft dan luiers van kleuters verschonen, vind ik op voorhand supersneu. ‘Gewoon stoppen met luiers,’ hoor ik van alle kanten. Maar ik had gehoopt dat we het met minder rigoureuze maatregelen voor elkaar zouden krijgen.
Een paar dagen later zit ze op de wc en ik kijk naar haar alsof ze een voetballer is die de beslissende goal in een penaltyreeks moet maken. Ik hoor allerlei geluiden maar zie precies niets in de pot. ‘Vier scheten!’ roept ze hard en telt met haar lieve vingertjes hoeveel dat er precies zijn, en ligt vervolgens nog lang in een deuk. Net als haar poepgrapjes-minnende vader. ‘Dat heeft ze van jou,’ bijt ik hem toe en laat hem én Nova niet zien dat ik het eigenlijk net zo grappig vind.
En zo ruften we nog weken door zonder enige progressie. Binnenkort toch maar eens een weekend zonder luier. Wish me luck en een werkende wasmachine.
Geen reacties