Pinterest-interieur

Michelle is moeder van Amber (7) en Nova (2) en getrouwd met Marcel.

Het ene interieur is nog mooier dan het andere. Ik zie sfeervolle hallen, marmeren bijzettafeltjes en mooie lampen. Alles in de meest trendy kleuren. En ik wil het allemaal, want het lijkt me heerlijk om in zo’n perfect interieur te wonen. Zo lekker opgeruimd ook. Met een zucht sluit ik de Pinterest-app en leg mijn telefoon weg. Want ook dit voelt overweldigend, zoals eigenlijk alles binnen ons verhuisproces. Hoe krijg ik in godsnaam een Pinterest-interieur? Ik heb daar namelijk niet bepaald de vaardigheden voor. En tóch wil ik het, denk ik stampvoetend.

‘Ja maar met kinderen kan je ook helemaal geen opgeruimd Pinterest-interieur hebben joh!’ hoor ik iedereen denken. Nou dat klopt dus niet, want in onze vriendenkring zijn zeker drie stellen die dat wel hebben. Mét kinderen én werk én een leven, maar zónder interieurstylist en miljoenen op de bank. Dus het kan!

Dit weekend, op een verjaardag bij een van die stellen mét kinderen, was ik weer zwaar onder de indruk van dat prachtige interieur dat niet ten onder is gegaan aan kindergeweld van halve knutselwerkjes en scheef geplakte Frozenstickers op beschadigde oppervlaktes. Zo’n hip en opgeruimd huis dat, net als ál die huizen met Pinterest-interieur, op de een of andere manier altijd beschikt over rustgevende ronde hoeken. Met een stuk minder spullen dan er in ons gezellige maar volle huis staan. Ook hebben wij geen ronde hoeken maar scherpe randjes. Van die randjes waar troep in blijft zitten. Ik vroeg me tijdens die verjaardag steeds af waar hun troep nou eigenlijk was. Want dat moeten die mensen toch ook hebben? Ik durfde het helaas wéér niet te vragen, watje dat ik ben.

We gaan in de herkansing in ons nieuwe huis.

Maar goed, ik ben optimistisch. We gaan wat mij betreft in de herkansing in ons nieuwe huis. Maar als we dan, puur theoretisch, voor een Pinterest-interieur zouden gaan, zouden we dat dan ook kunnen behouden? Bij deze gedachte schiet meteen onze peuter door mijn hoofd die het tegenwoordig nodig vindt om alles te voorzien van stickers en viltstiftkrassen…

‘Het tafeltje van de meiden kunnen we wel tegen die lange muur zetten,’ zegt Marcel als we een paar dagen later de Funda-foto’s van onze toekomstige woonkamer nog eens bekijken. Shit, helemaal niet meer gedacht aan het knutseltafeltje van de meiden. Het tafeltje dat allang geen knutseltafeltje meer is, maar een bonte verzameling van verfomfaaide kindertekeningen en ondefinieerbare troep. Weg Pinterest-esthetiek, denk ik teleurgesteld.

‘Nee dat staat niet hoor,’ probeer ik mijn veto te onderbouwen.
Marcel kijkt me met gefronste wenkbrauwen aan. ‘Dat stáát niet? Waar moet ie dán staan?’
‘Nou boven ofzo,’ zeg ik alsof dat heel logisch is.
‘Dat is toch helemaal niet handig?’
‘We kijken wel,’ zeg ik in plaats van de ‘fashion over function’-opmerking die ik eigenlijk wilde maken.

Nou vooruit, die meiden moeten er immers ook wonen. Ik ga gewoon beginnen en kijken hoever ik kom, mét of zónder knutseltafeltje. Een half Pinterest-interieur is voor ons tenslotte al heel wat. Eerst maar eens zo’n mooie kleur groen op de muur. Daarna bestel ik een marmeren bijzettafeltje én wat van die toffe opbergdozen. Gooi ik daar meteen alle viltstiften en stickers in.