De introverte moeder

Shirley is moeder van twee jongens, van 8 en 5. Als klein meisje droomde ze er al van om moeder te worden. Maar ze kwam er achter dat ze niet de moeder is die ze dacht te zijn. In deze column legt ze uit hoe ze ervoor zorgt dat het haar toch lukt.

Het is de maandag na de lockdown en ik loop met mijn jongens van 4 en 8 naar school. Ze mogen vandaag weer starten. Ik ben in tijden niet zo blij uit bed gestapt. Na weken geen wekker, geen ritme, ruziënde kinderen en werk dat steeds meer bleef liggen, ben ik toe aan eigen tijd en ruimte. Ik ben een introverte moeder die goed gaat op tijd voor zichzelf. Als ik te weinig alleen ben, raak ik overprikkeld. En dat ben ik na deze weken enorm. Ik voel me ellendig, ben kortaf, schreeuw veel, slaap slecht, kan weinig hebben, zit vast in mijn hoofd, word afstandelijk en heb nergens meer zin in. Dan keer ik naar binnen en ben ik moeilijk bereikbaar. Een ‘mamaaaa?’ is al te veel. Ik heb geen energie meer om goed te functioneren en om een moeder, partner en vriendin te zijn. Ik heb alle energie voor mezelf nodig. Vrij intens, kan ik je vertellen. Helemaal als je dagenlang op je reserves loopt. Mijn vriend, de extravert, grapt wel eens dat ik op zulke momenten in een hutje op de hei moet gaan zitten. Eerlijk? Dat is de grootste droom op overprikkelende dagen.

Ik lever de jongens dus met plezier af op school. Zij hun uitdagingen en vriendjes; ik het huis alleen. Er valt een last van mijn schouders. Thuis druk ik mijn computer aan en ik voel me rustiger worden. Ik zit in mijn comfortzone en word langzaamaan weer mezelf. Ondanks dat ik aan het werk ben, ben ik aan het opladen. Ik heb inspiratie genoeg voor opdrachtgevers, schrijf een blog en om kwart voor drie is het tijd om de jongens te halen. Ik loop tevreden richting het schoolplein en als ik de kinderen zie, ben ik die meer uitgeruste moeder die blij is om ze te zien. De moeder die tijd voor zichzelf heeft gehad en haar ding heeft kunnen doen. Ik voel me weer de leuke versie van mezelf worden, terwijl ik vrijdag niet meer functioneerde door de vermoeidheid en frustratie.

Ik heb het echt onderschat.

Ik wilde al van kinds af aan moeder worden en alhoewel daar geen woord van is gelogen, ben ik niet die geboren moeder waarvan ik dacht dat ik zou zijn. Ik ben gevoelig, introvert en heb echt moeten schakelen. Na de komst van onze eerste merkte ik meer dan ooit dat ik de behoefte had om alleen te zijn. Misschien wel omdat ik het daarvoor altijd kon zijn wanneer ik dat wilde. Jarenlang heb ik geworsteld en nog steeds, acht jaar en twee kinderen later, ben ik soms nog zoekende. Ik heb het echt onderschat. Ergens voelde ik me verloren. Alsof ik faalde, omdat ik niet meer wist wie ik was en wat ík nu nodig had om gelukkig te zijn. Als iemand me vroeg wat ik wilde worden, riep ik altijd moeder. Nu was ik een moeder en kon ik er niets mee.

Inmiddels hebben we twee jongens op de basisschool. Terwijl het de eerste jaren enorm zoeken was en er veel onrust was omdat ik moeilijk mijn draai kon vinden, gaat het nu beter. Doordat er meer tijd voor mezelf is. De tijd die ik nodig heb om op te laden krijg ik, nu de jongens op school zitten. De balans tussen het ouderschap en de eigen behoeften vinden is moeilijk. We hebben het aardig gevonden maar als er zoiets is als een vakantie of een lockdown, vind ik dat moeilijk. Lichamelijk vang ik het met liefde op; mentaal is het een struggle. Als mijn vriend thuiskomt zeg ik regelmatig: ‘succes, ik ben wandelen!’ Omdat ik het allemaal te veel vind en geen moment heb gevonden gedurende de dag om op te laden.

Die tweestrijd zorgt ervoor dat ik soms het idee heb dat ik niet geschikt ben voor het moederschap.

De buitenwereld begrijpt dit niet altijd. Met gezonde, fantastische kinderen zou ik dankbaar moeten zijn. Ben ik! Ik hou van ze met heel mijn hart. Maar ik heb eigen tijd nodig. Die tweestrijd zorgt ervoor dat ik soms het idee heb dat ik niet geschikt ben voor het moederschap. Dat is lastig en de reden waarom ik het boek De introverte moeder heb geschreven. Ik wilde mijn zoektocht delen. Dingen waar ik mee worstel, waar ik tegenaan ben gelopen, wat mij helpt. Laten zien dat het geen schande is als je eens kiest voor jezelf, als je toegeeft dat je op bent, een playdate afslaat omdat het niet in jouw schema past. Het betekent niet dat jij geen goede moeder bent. Het betekent niet dat jij geen kinderen had moeten krijgen.

Ik ben moeder én introvert. Het is belangrijk dat ik mijn handleiding ken en deze ook gebruik. De laatste weken was ik hem kwijt. Maar vanmorgen ging ik zitten en klopte het weer. Rust. Ruimte. En in de middag tijd voor de jongens. Dan ben ik er weer. Dan ben ik de moeder die ik voor ogen had toen ik als klein meisje een vriendenboekje invulde en bij beroep ‘mama’ schreef.

Shirley’s boek: De introverte moeder

Herken je je in het verhaal van Shirley en wil je er meer over lezen? Haar boek De introverte moeder is een praktisch boek voor introverte en hoogsensitieve moeders op zoek naar meer balans. Vind jij sportclubs, schoolpleinen en ouderbijeenkomsten een behoorlijke uitdaging? Zou jij jezelf omschrijven als introvert of hoogsensitief, en heb je een kleintje? Dan kunnen de tips van Shirley je misschien wel helpen. Zij laat zien hoe je ervoor zorgt dat je als moeder niet overprikkeld raakt in een toch al drukke wereld. Naast haar eigen verhaal vind je verhalen en input van experts die je helpen meer balans te krijgen tussen we-time en me-time. Want iedereen heeft zo nu en dan tijd voor zichzelf nodig! Het boek kost 20,99 en is onder andere hier te koop.

Shirley volgen in haar dagelijks leven met haar zoons en man? Dat kan via haar instagram-account @shirleyvisser

Misschien ook interessant:

Eerder plaatsten we op de club het blog: 3x waarom de kraamtijd zwaarder is voor introverte moeders. Dat blog lees je hier.