Lees, Zwanger

Opdrachten werven met een dikke buik

Toen Kiki in maart besloot om haar vaste baan op te zeggen, was ze nog niet zwanger. Ze zou gaan reizen en daarna zelfstandig ondernemer worden. Inmiddels is ze 25 weken zwanger en met dikker wordende buik probeert ze opdrachten te werven. En dat is toch anders dan ze voor ogen had…

‘Hoe ga je dat doen in jouw conditie?’ Ik leg mijn handen op ‘mijn conditie’ en voel de hormonen door mijn lichaam gieren. De warmte stijgt naar mijn wangen en mijn handpalmen worden klam. Mijn fysieke reactie maakt me onzekerder dan de vraag zelf. Aan de buitenkant is gelukkig niets te merken en ik kan zonder stamelen een antwoord produceren. Toch gaat de onzekerheid onderhuids aan me vreten. Het is immers de derde keer in een week dat me dit gevraagd wordt door een potentiële opdrachtgever.

Ik ben vol vertrouwen dat het opzeggen van mijn baan afgelopen maart een goede keuze was, die nieuwe deuren voor me zal openen. Ik ben vol vertrouwen dat ik mijn weg wel vinden zal in de komende jaren. Ik ben ook vol vertrouwen zwanger op reis gegaan en dat ging ook goed: de reis gaf me alles wat ik nodig had. Nu ben ik echter thuis en fulltime zelfstandig ondernemer. Wat me nu bezorgd maakt, is hoe ik opdrachten moet werven terwijl ik er straks tussenuit moet.

In Nederland is het natuurlijk hartstikke goed geregeld. Een zwangere vrouw mag niet (om die reden) ontslagen worden en in sollicitatiegesprekken mag niet gevraagd worden naar mogelijke toekomstige zwangerschappen. Alles om de vrouw (terecht) te beschermen. De kosten voor het verlof kan de werkgever via het UWV (voor zo’n 70%) terugkrijgen. Ik snap dat de onrust op de werkvloer en het inwerken voor zo’n korte periode niet voor ieder bedrijf handig is. Maar eerlijk gezegd had ik als startende ondernemer dit risico voor opdrachtgevers anders ingeschat. Ik dacht: de lengte van het verlof bepaal ik straks zelf. Niemand verplicht mij vier maanden thuis te zitten zonder laptop. Toch blijf ik bezorgd: ik zie opdrachtgevers wel hoofdrekenen met die vier maanden als ze mijn buik zien.

Ik herlas eerder dit jaar het boek LeanIn van Sheryl Sandberg. Sandberg stelt dat veel vrouwen bepaalde carrièrekeuzes maken (of juist niet maken) vanwege een mogelijke zwangerschap. Ze nemen een promotie niet aan omdat ze zwanger willen worden of wisselen niet van baan omdat ze wellicht net zwanger zijn. Zo stond ook ik een half jaar geleden voor zo’n keuze: blijf ik ‘wachten’ in mijn baan tot ik moeder ben geworden, of ga ik het risico lopen dat ik tijdens mijn ommezwaai van baan naar ondernemerschap ineens ook het moederschap moet combineren?

Ik besloot het advies van Sandberg ter harte te nemen. Zij zegt: los de situatie op als deze zich voordoet, in plaats van je leven in te richten met ‘wat als’ beslissingen. Dus koos ik het onzekere ondernemerschap en kreeg er in no-time een vrij zekere deadline bij: mijn zwangerschap.

Nu zit ik tegenover de derde potentiële opdrachtgever die deze week naar mijn buik vraagt. Voor hem terecht en voor mij frustrerend. Mijn eerste week als fulltime ondernemer brengt niet alleen de standaard onzekerheid waar iedere starter mee te maken krijgt, ik word ook geconfronteerd met de onhandigheid van het acquireren met een zwangere buik.

Als de tweede week als ondernemer begint, zeg ik tegen mezelf dat het helemaal niet zo gek is dat ik onzeker ben, maar dat de hormonen die onzekerheid wellicht versterken. De vierde persoon die zakelijk naar mijn zwangerschap vraagt, kan ik ineens weer antwoord geven: het is niet chronisch die zwangerschap. Hoewel je me misschien niet meer moet vragen op keukentrapjes te gaan staan wegens risico op vallen (wat volgens mijn bedrijfsprofiel toch geen expertise van me is) kan ik mijn werk de komende maanden prima blijven doen.

Ik haal diep adem. Ik heb de regie weer terug in handen.

Wie is Kiki?

Kiki Bakker (34) woont samen met Mark in Amsterdam. Ze heeft net haar baan opgezegd en 2,5 maand rondgereisd. Ze start nu haar eigen bedrijf in community building, employee engagement en ambassadeurscampagnes voor bedrijven en organisaties. Ze eet graag broccoli en is dol op zoete salmiak. Ze is een van de @kortschrijvers op Twitter en verliest altijd met bowlen.

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

Geen reacties

Laat je reactie achter