“Genieten is zo overrated.”
Toen ik deze kop boven een artikel zag staan, kon ik niet anders dan hartstochtelijk knikken. Eindelijk iemand die het begrijpt. “Vergeet je niet te genieten?” vroegen mensen toen Zora net een paar maanden was. “Voor je het weet, is ze al groot.” Ik wist nooit wat ik daarop terug moest zeggen.
Of bij de eerste de beste zonnestralen: “Geniet ervan, hè?” Een zwoele zomeravond. Een ochtend voor jezelf. Je vakantie. Een etentje met vrienden. Een dagje naar de sauna. Laten we er in godsnaam van GE-NIE-TEN!
Hoe dan, denk ik vaak. Waarom leggen we de lat voor onszelf én elkaar zo immens hoog door constant maar te moeten genieten van van alles en nog wat? Waarom is tevreden zijn soms niet gewoon genoeg?
Live life to the max! Leven alsof het je laatste dag is. Alles uit je dag halen. Ik krijg de rillingen van die uitspraken.
Ja, natuurlijk geniet ik wel eens. Best veel eigenlijk, maar vooral van kleine dingen. Niet van grootste, meeslepende life-events. Maar gewoon van het gebrabbel van mijn dochter als ze eigenlijk al moet slapen, het geklets over de bussen die door onze straat rijden van mijn zoon. Van goede wijn bij de open haard. Van een fijn gesprek met de man. En nee, ik heb geen last van een depressie (mocht je dat even denken), maar ik voel me soms wel schuldig. Schuldig, omdat er iets niet lukt, wat wél van me verwacht wordt.
Op momenten dat iemand mij weer eens gebied om ergens van te genieten, spoken er allerlei vragen door mijn hoofd. Wat als je niet kúnt genieten? Als ik me al schuldig voel dat het me niet lukt om te genieten, hoe is het dan voor mensen die echt een depressie hebben en elke dag worstelen met dit gevoel? Voor hen deze Ode aan Tevredenheid, als een soort hart onder de riem. Omdat ik ze wil laten weten dat ik ze begrijp en niet veroordeel. Maar vooral: dat ik niet van ze verlang dat ze maar gelukkig en blij moeten zijn met wat ze hebben. Dat verlang ik van niemand. Ik wil ze laten weten dat het oké is dat ze somberen en een knoop in hun maag hebben. Ook al hebben ze alles wat hun hartje begeert.
Genieten is enorm overrated. Laten we in elk geval stoppen ons schuldig te voelen als het niet lukt. Daarom wil ik pleiten voor het tevreden-schap. Tevreden zijn met jezelf, met je partner, met je kinderen, je werk. Je hoeft het echt niet de hele dag met jezelf en je werk uit te gillen. Heb ik alles uit mijn dag gehaald als ik om 21.00 naar bed ga? Nee, natuurlijk niet. Maar met zes uurtjes slaap achter elkaar ben ik wel héél tevreden.
6 Reacties
Dank je Inge, dit is precies hoe ik me voel over al dat genieten!
Het woord genieten wordt ook te pas en te onpas gebruikt in allerlei reclameslogans. “Karnemelk. Optimaal genieten” of “Slavink. Genieten met een grote G”. Ja dahaaaaag. En trouwens, ik maak zelf wel uit of en waar ik van geniet. Als we niet uitkijken verliest het woord volledig z’n waarde. En dan wordt écht genieten wel heel lastig.
Ik kan enorm genieten van een tevreden gevoel. Echt! Maar moeten genieten… Daar krijg ik ook van die ontevreden kriebels van.
JAAA!Wat een een fijn stuk!
Als het lekker weer is en ik binnen bezig ben voel ik me vaak erg rot. Puur omdat ik het gevoel heb dat ik naar buiten moet om te genieten.Terwijl ik het binnen ook prima vind.
Ik hoor in de situaties die je noemt vooral de oproep om je bewust te zijn van het moment dat je meemaakt. Kleine kinderen worden erg snel groot. Zoals iemand ooit eens tegen mij zei in een moment dat ik alleen maar druk was met overleven in de zorg voor de tweeling: ze zijn als sneeuwkristallen in je hand, op het moment dat je ontdekt hoe mooi ze zijn, glijden ze als waterdruppels tussen je vingers door en ben je ze kwijt ! Sta af en toe even stil, wees je bewust van de rijkdom die je hebt met je kids, maak je even niet druk over hun vieze snoetjes of onderling gekibbel en GENIET… Dus toch…
Waarom voelt het woord genieten voor jullie dan anders dan tevreden zijn? Een tevreden mens is voor mijn gevoel ook een gelukkig mens. Dan geniet je toch ook? Extreem gelukkig of intens genieten is dan weer de overtreffende trap maar zo voelt denk ik niemand zich 24/7 zijn dan ben je op den duur alleen tevreden als je je extreem gelukkig voelt.