Marloes is moeder van Willem (7 jaar) en Guusje (4 jaar) en blogt over haar rommelige en drukke leven.
‘Mama? Ik voel me niet zo lekker…’ Op de bank ligt een klein hoopje Guus onder een dekentje. Ze staart me aan met waterige ogen en haar wangen zijn zo rood als tomaatjes. Met mijn jas nog aan ga ik naast haar zitten op de bank en voel hoe ze als een kacheltje ligt te gloeien. ‘Foute boel!’, klinkt het in mijn hoofd. Met gelijk daar achteraan: ‘dit komt echt helemaal niet uit!’
In mijn hoofd ga ik direct het rijtje mogelijkheden af voor het geval mijn koortsige kleuter morgen niet is opgeknapt. Mijn man heeft belangrijke afspraken, mijn ouders zijn er niet, andere oma woont te ver weg en verlof opnemen kan ik als leerkracht simpelweg niet. ‘Ze is echt wel ziek’, begin ik ’s avonds tegen mijn man nadat ik mijn dochter heb volgepropt met paracetamol en hoestdrank. ‘Ik weet niet of ze naar school kan morgen’, ga ik verder. ‘We zien morgen wel’, is zijn nuchtere mannenantwoord.
En jawel, de volgende ochtend lijkt mijn kleine kacheltje met krullen zowaar te zijn afgekoeld. ‘Ik ben niet lekker, ik wil niet naar school.’ Ik houd haar dicht tegen me aan en fluister in haar haren dat het maar een half dagje is vandaag, dat ze nog even moet volhouden en dat ik morgen thuis ben voor als het echt niet gaat.
Met een rugzak vol moederlijk schuldgevoel stap ik even later mijn lokaal binnen. Natuurlijk had ik het liefst mijn kleine snottebella thuisgehouden, maar groep 4 wacht. En ook hier zijn er drie zieken en hoor ik verder de hele dag gekuch, geproest en gesnif uit de 19 overgebleven snoetjes.
’s Avonds op de bank voel ik iets vervelends kriebelen in mijn keel en lopen mijn holtes vol, ondanks het tig keer per dag handen wassen, afstand houden en heel veel fruit eten. Het heeft niet mogen baten. Boven ligt ons kleine gloeiende zeehondje ondertussen de longen uit haar lijf te blaffen, gevolgd door jammerlijk huilen.
Om half twee die nacht kan ik het geblaf niet meer aanhoren en neem ik haar op schoot in bed. Half zittend, half slapend zie ik het vanzelf ochtend worden. Vandaag is de dag dat we tijd hebben om ziek te zijn.
Geen reacties