Baby, Lees

Moederinstinct

‘Het is gewoon het beste voor een kindje als het de eerste drie maanden bij de ouders op de kamer slaapt,’ hoor ik twee moeders met baby in de supermarkt tegen elkaar zeggen terwijl ik naar het luierschap staar. Ik voel me instant schuldig omdat ik Benja’s wiegje al na drie slapeloze nachten uit onze kamer heb verbannen. Had ik langer moeten doorzetten?

Het is niet de eerste keer sinds de geboorte van Benja dat ik balanceer op het dunne koord tussen zelfvertrouwen en onzekerheid. Want vind ikzelf de argumenten ‘ik heb weleens gelezen dat dat beter is’ en ‘omdat de broccoli toevallig in de aanbieding was’, meer dan voldoende reden om hem groente in plaats van fruit als eerste hapje te geven, als iemand mij vraagt naar mijn beweegredenen  ontstaan er rode vlekken in mijn nek en slaat de twijfel toe. Helemaal als ik vervolgens hoor, lees of zie dat een andere moeder het anders aanpakt dan ik.

En dat gebeurt nogal vaak. In tijdschriften, op televisie, bij vriendinnen, op verjaardagfeestjes; overal vliegen de goedbedoelde adviezen en ervaringsverhalen je om de oren. De ellende is alleen dat ze zo verdomd tegenstrijdig zijn. Knuffel ik Benja na het lezen van een artikel over hechtingsproblemen nog vaker dan ik al deed, hoor ik een dag later op de radio dat ik hem juist meer in de box moet leggen omdat het zo belangrijk is dat hij zichzelf leert vermaken. En zegt de ene vriendin dat baby’s moeten wennen aan drukte en geluid, is volgens een opvoedgoeroe op tv rust en reinheid het devies. Zo twijfel ik me een weg door het moederschap heen, me constant afvragend of ik niet een verkeerde keuze maak.

‘Je bent een goede moeder,’ zegt Joost nadat Benja na drie kwartier knuffelen en wiegen eindelijk slaapt. Ik trek zijn compliment direct in twijfel en antwoord dat ik gewoon maar wat doe. Achter mijn handelen zit geen wetenschappelijk onderbouwde strategie of goed doordacht masterplan. En dat zal er ook nooit komen. Want als de hele wereld om me heen niet één lijn kan trekken in wat het beste is voor een kind, hoe moet ik dat dan doen?

Omdat ik toch op zoek ben naar houvast én omdat ik niets liever wil dan dat Benja over 18 jaar de mening van zijn vader deelt, google ik naar tips om ‘een goede moeder’ te worden. Eigenlijk blijft er maar één echt hangen. Het heeft iets te maken met moederinstinct en daarop vertrouwen. Ben ik zo’n goede moeder dat ik dat durf?

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

3 Reacties

  • Reageer Brenda 9 augustus 2017 at 20:31

    Goed. Ik herken het enigzins. Maar…ik wordt soms ook opstandig van al die onderzoeken en adviezen. Volg je gevoel idd. Bijvoorbeeld: mijn oudste idd na 3 nachten op eigen kamer gelegd. Sliep na 5 weken al door ’s nachts. De jongste idd 2 maanden bij mij op de kamer gehad en hij sliep na 4 maanden pas door. Verschilt per kind. Gebruik je gevoel!!! En ook dan ga ik wel eens mis. Vallen en opstaan vind ik opvoeden. We doen gewoon ons best. Iedereen wil het beste voor zijn/haar kind. No momshaming ?

  • Reageer Ellen 9 augustus 2017 at 20:44

    Je eigen instinct volgen maakt van jou de beste moeder voor jouw kindje. Heb ik ook met vallen en vallen en vallen en weer opstaan geleerd 🙂

  • Reageer Kir 10 augustus 2017 at 10:44

    Lieverd, hou vol….. je bent een fantastische mama. Echt waar. Twijfelen of je onzeker voelen hoort erbij. Ik herken t zó! Je hebt er niet voor geleerd, geen opleiding gevolgd, dus wat je doet, is vast helemaal oké. Het geduld moet van ons komen, in alle fases waar je kindje doorheen gaat. Hang in there!!!!

  • Laat je reactie achter