Lekker smeren

Natanja blogt over haar leven als moeder van een zoon van negen en een dochter van twaalf. En over zichzelf natuurlijk 😉

‘Mam, heb je deze al? Ik sta in de Kruidvat en kan ‘m voor je meenemen!’ Ik open de foto en zie een mascara. Mijn binnenste roert zich, wellust maakt zich van mij meester: dit is een nieuwe versie! Ik wil het, en ik wil het nu. Waar ik normaal dit soort foto’s van mijn cosmeticaminnende vriendin krijg, is nu een nieuweling aan mijn clubje beauty-lovers toegevoegd: mijn eigen dochter.  

Vanaf mijn twaalfde was ik verkocht: make-up, smeersels, parafernalia waarmee je putten en rimpels wegrolt, opduwt, meetrekt – het is een van de dingen in mijn leven waar ik echt, oprecht, gelukkig van word. Ik volg make-upartiesten op Insta, verdiep me in de werking van retinol en hyaluronzuur (spreek dat maar eens vijf keer achter elkaar heel snel uit) en open vol verwachting binnenkomende Douglas-doosjes. Dolgraag ga ik het gesprek met je aan over de werking van AHA en BHA – exfolianten, toners, vitamine C-serums of het nut van double cleansing. Ik smeer dat het een lieve lust is en maak me iedere dag op.

Loop ik onder een laag pancake? Absoluut niet.

Loop ik onder een laag pancake? Absoluut niet. Sommige dagen voldoet CC-cream en een lik mascara, op andere dagen ga ik me te buiten aan bronzer en blush. Vind ik dat make-up de ravenzwarte kringen onder mijn ogen, de steengroeve aan rimpels op mijn voorhoofd, mijn steeds verder overhangende oogleden – (nu nog lieflijk ‘mijn gordijntjes’ genoemd, maar over tien jaar laat ik ze rigoureus wegsnijden) en mijn veel te bleke teint lekker kan ophalen? Absoluut wel.

Make-up is fun voor mij. Toch zit er ook onzekerheid achter. De straat opgaan zonder een likje van het een of ander doe ik nauwelijks. Ja, er zit vast iets achter die onzekerheid en ik weet heus dat ik het verdien om mijn natuurlijke schoonheid te omarmen. En dat wil ik, naast het plezier dat ik beleef aan al het gesmeer, óók aan mijn dochter meegeven. Als ik haar aan de slag zie met haar beautyblender en concealer, of als ik ze TikTok-filmpjes kijkt van jonge meiden met hun poederdoos, haast ik me te zeggen dat ze zo prachtig van zichzelf is. Dat ze met haar porseleinen huidje nog jaren zonder smeersels de straat op kan.Want dat ís natuurlijk ook zo.

Ik hoop er vooral op dat ze make-up net zo ziet als ik het zie.

Mijn dochter trekt zich niets van mijn opvoedkundige kreten aan. Na een ‘ma-haaaam dat heb je nu al 15 keer gezegd en ik hoef het niet meer te horen’ houd ik me stil. Ik hoop er vooral op dat ze make-up net zo ziet als ik het zie: als hobby, als iets wat je dagen net wat leuker maakt. Want echt hoor, de kick als die eyeliner er strak opzit of die oogschaduw wonderbaarlijk blend – dat is zaligmakend. 

Ik beantwoord mijn dochter haar app. ‘Wat cool! Neem maar twee van die mascara’s mee, deze krijg je van mij!’